Pierwszy dom ma być ostatnim

O swoim domu, wybranym spośród tysięcy gotowych koncepcji w Internecie, właściciele mówią - nie zamyka nam drogi, tylko otwiera różne możliwości. Między innymi jest w nim wygodna strefa gościnna (Ania pochodzi z Wieliczki, ale na stałe przeniosła się do centralnej Polski, więc potrzebuje dla swoich bliskich noclegowego miejsca). Ponadto budynek zapewni parze wygodne życie także po powiększeniu rodziny o dwoje albo troje dzieci.

JAK W RODZINNYCH STRONACH ANI

Ania i Szymon nie mieli szansy razem szukać działki ani gotowego projektu, ponieważ poznali się niedługo po tych pierwszych ważnych decyzjach (ona podjęła je sama). Dopiero po zaręczynach, ręka w rękę, ruszyli z budową.

Choć w bryle domu jest sporej wielkości garaż na 2 samochody i pełne piętro, nie wydaje się ona zbyt duża i ciężka. To, że wygląda zgrabnie i lekko Ani szczególnie się spodobało. Kolejnym elementem, który przypadł jej do gustu, były daleko wysunięte gzymsy, spore narożne okna i pas okładziny z drewna.

- Najpierw starałam się wybrać ładne i dogodne miejsce do przyszłego życia - opowiada Ania. - Brałam pod uwagę, że może stać się docelowe. Kiedy wreszcie tutaj trafiłam, zagrały sentymenty. Okolica przypomina mi krajobrazy wokół Wieliczki! Na dodatek oglądałam tę działkę w sierpniowy dzień o zachodzie słońca, a dla mnie to magiczna chwila.

Bardziej pragmatyczne aspekty też brałam pod uwagę. Oglądając różne parcele w tej okolicy, widziałam, że dużym problemem jest woda podskórna, która pojawia się w nie w tym momencie, kiedy potrzeba. Szczególnie w zimie i wiosną jest jej za dużo. Gliniasta ziemia wtedy jej nie chłonie i jest mokra, z kolei w lecie staje się tak zbita i sucha, że nawet trawa nie chce na niej rosnąć. Przypuszczałam, że przy takich warunkach glebowych czeka mnie zbudowanie solidnego odwodnienia wokół domu.

Klamka w końcu jednak zapadła i kupiłam nasłonecznioną działkę o powierzchni 1400 m2. Znajduje się ona jednak poza gęsto zabudowanymi miejscowościami, dlatego musieliśmy z Szymonem dołożyć dużo starań i uzbroić się w cierpliwość, żeby dociągnąć do działki media. Chociaż sieć gazowa była dosłownie w drodze przylegającej do działki i 10 m od domu, załatwianie formalności trwało dłużej, niż budowa.

Pozytywny był natomiast sam fakt, że gaz jest blisko i możemy go wykorzystać. Długo nie wiedzieliśmy, kiedy trafi pod nasz dach kanalizacja zbiorcza, więc wybudowaliśmy szambo. Okazało się niepotrzebne, bo tuż przed przeprowadzką wykonano przyłącze. Na szczęście, szambo przydaje się teraz do odprowadzania deszczówki z dachu.

Tata, prowadzący budowę, odradzał użycie drewna na elewacjach i proponował zastąpienie go tynkiem w innym kolorze. Para uznała, że nie zastąpi on "ciepła" drewna i że dom nie musi być tylko praktyczny. Pas oblicówki optycznie obniża wysoką piętrową bryłę. Urozmaicają ją jeszcze wspomniane gzymsy pod dachem, wykusze i balkony przy jadalni i gabinecie, obwiedzione narożnym tarasem. Dach pokryto dachówką ceramiczną w kolorze antracyt. Kolor okleiny na plastikowych ramach okien dobrano do koloru oblicówki.

W projekcie gotowym taras znajdował się jedynie z tyłu budynku, jednak właściciele utworzyli większy narożny podest z ryflowanych desek. Biegnie wzdłuż południowej i zachodniej ściany. Na niezadaszoną część podestu można wyjść z jadalni, natomiast wnęka z meblami wypoczynkowymi, zadaszona fragmentem stropu, dostępna jest z salonu i gabinetu.

DOM TYLKO Z PIĘTROWĄ BRYŁĄ

Przystępując do wybierania projektu, Ania preferowała domy z pełnym piętrem. Żartuje, że lubi wysokich mężczyzn i dlatego wszystkie kondygnacje muszą mieć wygodną wysokość. Dokładnie określiła również stylistykę bryły - celowała w nowoczesną z dodatkiem drewna, kolorystykę - biel, czerń i kolory natury, oraz układ wnętrz - chciała, żeby przechodnia jadalnia była między otwartą kuchnią (koniecznie z widokiem na wjazd) i salonem, a przy nich znajdował się narożny taras skierowany na zachód i oddzielny gabinet (z możliwością zaadaptowania na biuro).

Kiedy wreszcie znalazła odpowiedni projekt, proponowane rozwiązania architektoniczne i techniczne skonsultowała z tatą, który ma w swoim zawodowym dorobku budowę tak wielu domów jednorodzinnych, że ufała jego doświadczeniu. Zaproponował od siebie pewne zmiany, lecz Ania nie ze wszystkimi się zgodziła.

Ania i Szymon preferują naturalne materiały wykończeniowe, ale celowo ograniczyli ich ilość w budynku, podobnie jak zrobili to z kolorystyką. Posadzki wykończyli drewnianym parkietem, ułożonym "na pokład". Drzwi i zabiegowe schody dywanowe też są drewniane i chociaż powstały z różnych gatunków drewna (sosny, dębu), nadali im identyczny kolor - orzecha amerykańskiego. Na ścianie w holu i na obudowie kominka zastosowali okładzinę, imitującą cegłę klinkierową.

Jadalnia znajduje się w wykuszu, oświetlonym dużymi oknami tarasowymi, pod którymi zainstalowano grzejnik kanałowy. W celu wykreowania przytulnej atmosfery, Pani Domu ubrała przeszklenia w firanki i zasłony, a do kuchni wybrała rolety rzymskie. Są proste, więc pasują do nowoczesnego wystroju. Tak jak marzyła Ania, strefa jadalna jest przechodnia i mieści się między kuchnią i salonem.

- Chociaż garaż w bryle domu jest duży i mieści 2 auta, tata namawiał, żeby powiększyć przestrzeń parkingową - opowiada właścicielka. - Zalecał wydłużyć dach nad garażem i oprzeć dodaną frontową część na dwóch kolumnach, formując w ten sposób wiatę zintegrowaną z budynkiem. Nad garażem miał powstać kolejny taras. Po takiej rekomendacji oddałam projekt do adaptacji. Jednak podczas budowy jeszcze raz rozważyłam z Szymonem tę zmianę i ostatecznie... ją odrzuciliśmy. Uznaliśmy, że bryła domu za bardzo się zmieni, no i utworzenie wiaty podwyższy koszt budowy. Do parkowania aut gości przeznaczyliśmy wybrukowany podjazd.

Własną metamorfozę przeprowadziliśmy natomiast na tarasie, który przekształciliśmy w narożny i wykończyliśmy drewnem identycznym, jak na fragmencie elewacji. Tata odradzał nam użycie drewna na ścianach, proponując tynk w innym kolorze. Zrobiliśmy komputerową wizualizację i dopiero na niej zobaczyliśmy, jak bardzo budynek straciłby na urodzie. Nie bez powodu w projekcie od razu spodobał mi się pas drewna na poziomie piętra oraz proporcjonalne podziały tej okładziny i tynku. Za ciekawe urozmaicenie wysokich ścian uznałam daleko wysunięte gzymsy dachu i duże narożne okna. Kolorystyka też mi pasowała. Antracytowy kolor dachówki kontrastuje z białym tynkiem, a ich surowość ociepla drewno. I tu jest ten smaczek!

Szanuję wiedzę taty, lecz zdążyłam wyrobić sobie własne wyobrażenie o rodzinnym domu. Jeszcze mieszkając z rodzicami w Wieliczce, często chodziłam z tatą po budowach, chłonąc rozmaite rozwiązania i pomysły. Poukładałam je w głowie. Ten dom unika szeregu błędów, jakie widziałam kiedyś w innych.

Projekt: E124, PW75 Studio Architektury, autor projektu Mariusz Cendecki; Rzut parteru i parteru po zmianach

BUDOWA I INSTALACJE

Budowa i wykończenie pod klucz trwały 14 miesięcy. Korzystne dla budżetu okazało się zamawianie elementów wykończenia na południu Polski. Tam ceny materiałów i usług są niższe, niż w centrum kraju.

- Dom zaczęliśmy budować... razem z naszym związkiem, bo start budowy nastąpił w okresie narzeczeństwa - dodaje Szymon. - Zaakceptowałem lokalizację działki i projekt - sam nie wybrałbym lepiej. Skoro siłą rzeczy ominęły mnie pewne procesy decyzyjne, starałem się uczestniczyć w kolejnych i wspierać Anię. Zresztą od początku nie była sama - pomoc taty była nie do przecenienia. Podczas budowy dała nam absolutny komfort, bo za nas zarządzał wykonawcami, których sam dobierał oraz organizował materiały. Jesteśmy mu za to wdzięczni! Doskonale rozwiązał domowe instalacje. Dopilnował przygotowania przewodów pod wentylację mechaniczną, więc unikniemy kucia nowych ścian i sufitów. W przyszłości kupimy dobrą centralę wentylacyjną.

Choć sami, ze względu na duże koszty, nie chcieliśmy centralnego odkurzacza, tata wiedział, że na etapie budowy powinien przynajmniej położyć rurociąg i tak zrobił. Potem, widząc że ociągamy się z wyposażeniem instalacji, w ramach niespodzianki, kupił odkurzacz typu split i resztę osprzętu. Jego prezent ułatwia teraz sprzątanie.

Właścicielom zależało, żeby wystrój każdego pomieszczenia korespondował z resztą budynku. Kompletując meble, szli śladem minimalizmu skandynawskiego. Dobierając kolory uważali, żeby nie męczyły oczu i głowy. Króluje biel i czerń oraz ciepłe drewno i cegła. Efektownym detalem architektonicznym w kuchni jest duże narożne okno.

Drewniane schody dywanowe dekoracyjnie wiszą nad fragmentem salonu. Ania i Szymon poczynili zabiegi, żeby wyglądały lekko. Wkrótce zabezpieczą je delikatną balustradą. Na zewnętrznej ścianie, przy systemowym kominie, zamontowali wkład kominkowy z grawitacyjnym rozprowadzaniem ciepła.

Nikt z nas nie rozważał innego sposobu ogrzewania, niż gazem ziemnym. Mamy kocioł kondensacyjny i zasobnik o poj. 150 l oraz różne grzejniki i podłogówkę. Przy największych przeszkleniach sprawdzają się grzejniki kanałowe. Wystarczają do ogrzania przestrzeni wspólnej na parterze i dzięki nim uniknęliśmy wieszania tu grzejników na ścianach. Duże powierzchnie podłóg celowo wykończyliśmy drewnem, bo dają większą przytulność, niż posadzki z gresem. Tylko wiatrołap, hol, kuchnia i łazienki mają podłogówkę.

Urządzanie wnętrz to głównie zasługa żony, ale ona śmieje się, że słusznie stopowałem jej niektóre zapędy. Znalazła w Internecie program komputerowy i w nim kreowała szczegóły. Najfajniejszą zabawę miała podczas wykańczania łazienek.

Lilianna Jampolska