- Jakie są sposoby zamocowania markizy tarasowej?
- Jak wygląda schemat montażu zadaszenia tarasu za pomocą lekkiej konstrukcji?
- Kiedy warto zdecydować się na całkowitą zabudowę tarasu?
Zadaszenie tarasu znacznie poprawia jego funkcjonalność, dlatego nie brakuje właścicieli domów, którzy decydują się na takie przedsięwzięcie w sytuacji, gdy nie przewidzieli tego podczas budowy.
Jest kilka sposobów na wykonanie zadaszenia, różniących się nakładami pracy i środków, proponuję jedno z trzech rozwiązań - zamontowanie markizy, lekką konstrukcję albo całkowitą zabudowę tarasu.
Zadaszenie tarasu markizą - sposoby montażu
To najprostszy w realizacji wariant, pozwalający uzyskać zacienione miejsce do letniego wypoczynku.
Nowoczesne markizy z akrylu lub poliestru, dzięki zaimpregnowanej albo pokrytej folią powierzchni, zatrzymują nie tylko promienie słoneczne, ale też wodę. Dodatkowo są odporne na płowienie i podmuchy wiatru. Tkanina jest rozpięta na wysięgniku i na rurze nawojowej, która jest połączona z mechanizmem sterującym pracą osłony. Po zwinięciu materiał może być odsłonięty, ukryty w tzw. półkasecie bądź całkowicie schowany w pełnej kasecie aluminiowej, co zapewnia materiałowi najlepszą ochronę przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi.
Szerokość takiego zadaszenia sięga 7 m, a wysięg dochodzi do 4 m, zatem pojedyncza markiza może osłonić powierzchnię niemal 30 m².
Standardową markizę można zamocować nad tarasem na kilka sposobów:
- do krokwi dachowych - za pomocą specjalnych wieszaków i wkrętów. Montaż nie powinien stanowić problemu, przynajmniej dla osób mających wprawę w majsterkowaniu;
- do ściany jedno- lub trójwarstwowej albo do spodu balkonu - w tym przypadku wystarczy użyć odpowiednio dobranych kołków rozporowych;
- do przegrody dwuwarstwowej - ze względu na grubą warstwę ocieplenia, nie da się osadzić w warstwie nośnej muru zwykłych kołków. Konieczne jest użycie perforowanych tulei, które umieszcza się w głębokich otworach, sięgających do warstwy nośnej. Do tulei aplikuje się żywicę, a następnie osadza wewnątrz pręt gwintowany ze stali ocynkowanej. Taki system mocowania gwarantuje, że nawet podczas silnych podmuchów wiatru, przy których markiza zachowuje się podobnie do żagla, osłona nie oderwie się od ściany.
Sposoby mocowania markiz
Zadaszenie tarasu za pomocą lekkiej konstrukcji - schematy montażu
To propozycja wiążąca się z nieco większymi wydatkami i bardziej czasochłonna. Zakłada oparcie lekkiego zadaszenia na konstrukcji wykonanej np. z ostruganych drewnianych krawędziaków, które można kupić w składzie budowlanym. Powinno się je zabezpieczyć przed owadami i grzybami, stosując impregnację i malując lakierem ochronnym. Do połączenia elementów najlepiej wykorzystać stalowe złącza ciesielskie oraz gwoździe lub wkręty.
Dla stabilności całej konstrukcji kluczowe jest ich prawidłowe osadzenie w podłożu tarasu. Można to zrobić na dwa sposoby, w zależności od tego, z jakiego materiału jest taras.
Taras może być:
- betonowy - drewniane belki mocujemy za pomocą stalowych kotew, które zapewnią ok. 2-centymetrowe uniesienie słupka ponad podłogą. Drewno nie może się bowiem stykać z wilgotnym betonowym podłożem, bo mogłoby to skutkować jego biologiczną degradacją;
- drewniany - po nasączeniu spodu podpór impregnatem mocuje się je za pomocą kątowników ciesielskich.
Konstrukcję trzeba też stabilnie zamocować do ściany domu. Jeżeli jest ona dwuwarstwowa, to - podobnie jak w przypadku markizy - nie da się użyć zwykłych kołków. W ociepleniu należy umieścić sztywną podporę dystansową, przylegającą bezpośrednio do muru nośnego. Może to być drewniana belka osadzona w wyciętym w styropianie lub wełnie kanale, na której oprze się dach. Takie rozwiązanie wiąże się jednak z ryzykiem powstania mostka cieplnego.
Innym wariantem jest umieszczenie w ociepleniu (co ok. 1 m) punktowych podpór w formie drewnianych klocków i zamocowanie do nich - już na ociepleniu - pionowych słupów, stanowiących oparcie dla konstrukcji.
Po jej wykonaniu można przystąpić do montażu zadaszenia. W tej roli świetnie sprawdzają się przezroczyste płyty z poliwęglanu, ewentualnie z PVC lub płyty faliste. Mocuje się je do belek dachowych łącznikami zalecanymi przez producenta materiału pokryciowego.
Ważne, by utworzyć przynajmniej 15% spadek zadaszenia, zapewniający szybki spływ wody opadowej i samooczyszczanie (orynnowanie nie jest konieczne). Nie można też zapomnieć o wykonaniu przy ścianie domu z przylegającym zadaszeniem blaszanego fartucha ochronnego, który ochroni elewację przed zachlapaniem i podciekaniem wody pod pokrycie.
Całkowita zabudowa tarasu
O ile dwa poprzednie warianty można zrealizować samodzielnie, w przypadku całkowitego zadaszenia tarasu raczej nie obędzie się bez zatrudnienia wyspecjalizowanej firmy. Jest to więc propozycja najbardziej kosztowna, ale warta rozważenia. W ten sposób można bowiem zyskać sporo dodatkowej przestrzeni (w przypadku małego tarasu lepiej nie decydować się na tę opcję) i miejsce, gdzie będzie można relaksować się w bliskości z naturą o każdej porze roku.
Ze względu na wagę tego typu konstrukcji, trzeba sprawdzić nośność podłoża. Taras musi być też zaizolowany przeciwwodnie i równy. Jeżeli dobudówka ma być ogrzewana, niezbędna jest izolacja termiczna. Gdy jej brakuje, a poziom tarasu jest obniżony w stosunku do poziomu podłogi domu o co najmniej 10 cm, to jest szansa na dołożenie warstw izolacyjnych. W takich miejscach w roli ocieplenia najlepiej sprawdza się twardy i nienasiąkliwy styropian podłogowy lub polistyren ekstrudowany (XPS).
Konstrukcję zabudowy stanowi szkielet z PVC, aluminium, drewna lub stali. Przestrzeń pomiędzy profilami wypełniona jest szkłem o podwyższonej wytrzymałości.
Utrzymanie pożądanego klimatu na takim tarasie wymaga skutecznej wentylacji, ochrony przed nadmiernym nasłonecznieniem i - ewentualnie - ogrzewania.
Redaktor: Norbert Skupiński
fot. otwierająca: EKA Systemy Osłony i Zabezpieczenia
Dodaj komentarz