| Dzięki centralnemu odkurzaczowi domownicy zyskują spokój, zaś alergicy – mniejsze zagrożenie alergenami. Dlaczego? Przeczytajcie. Sprzątanie jest ciche, a pod nogami nie plącze się żadne urządzenie. Cały kurz i zużyte podczas sprzątania powietrze są usuwane na zewnątrz budynku. Powietrze, którym oddychamy w odkurzanym pomieszczeniu jest więc wolne od zanieczyszczeń – nie tylko drobinek kurzu, ale także drobnoustrojów i roztoczy. Duża siła ssania urządzenia powoduje, że są one usuwane nie tylko z powierzchni wykładzin lub dywanów, ale również z głębszych warstw. Kompletne systemy centralnego odkurzania składają się z jednostki centralnej – serca systemu, instalacji – rur, kształtek i gniazd, elastycznego węża ssącego oraz akcesoriów. Jednostkę centralną z gniazdami ssącymi łączą rury z antystatycznego tworzywa. Do gniazd wkłada się elastyczny przewód – wąż ssący. Wymienne końcówki pozwalają odkurzyć każde miejsce w domu. Skoro znamy już zalety centralnego odkurzacza, zastanówmy się, w jaki sposób wprowadzić go do naszego domu. Planowanie w skali Instalację centralnego odkurzacza najlepiej rozprowadzić już podczas budowy. Można ją też montować w domu już istniejącym. Jednak stosunkowo grube rury są trudne do zakrycia. W obu przypadkach konieczne jest najpierw staranne rozplanowanie przebiegu instalacji i liczby gniazd ssących. Gniazd nie należy umieszczać za meblami ani za drzwiami, aby nie ograniczać sprzątanej powierzchni. Zależnie od długości węża ssącego, jedno gniazdo wystarcza do sprzątnięcia 50-100 m2 powierzchni. Przykładowo, rura długości 7,5 m „obsłuży” ok. 50 m2. Najlepiej, jeśli gniazdo znajduje się w centralnym punkcie kondygnacji – na korytarzu lub klatce schodowej. Chodzi bowiem o to, by wężem móc odkurzyć jak największą powierzchnię. Jednak rozmieszczenie gniazd trzeba określić indywidualnie dla każdego domu. Możemy samodzielnie wytypować miejsca, w których powinny się znaleźć gniazda. Do planowania przyjmuje się standardową długość węża, czyli 9 m. Trzeba uwzględnić ustawienie mebli, które należy omijać przy sprzątaniu, rozmieszczenie drzwi i wszelkie wnęki oraz inne zakamarki. Należy wykonać w skali – najlepiej na papierze w kratkę lub milimetrowym – plan wszystkich kondygnacji budynku, następnie zakreślić okręgi o średnicy odpowiadającej długości węża – w tej samej skali. Ich środki to miejsca planowanych gniazd ssących. Mając już wytypowaną liczbę gniazd należy sprawdzić, czy dotrzemy wężem do wszystkich zakamarków. W tym celu odcinamy kawałek nitki lub cienkiego sznureczka o długości odpowiadającej długości węża ssącego – nadal w tej samej skali. Umieszczając jeden koniec w miejscu planowanego gniazdka sprawdzamy możliwość prowadzenia węża. Jeśli na tym etapie jesteśmy w stanie przewidzieć, gdzie znajdą się meble, pomiar jest bardzo dokładny. Najważniejsza w instalacji Jednostka centralna 2 wytwarza w przewodach duże podciśnienie przy niewielkim poborze energii. Żeby nie przeszkadzał hałas, montuje się ją w pomieszczeniu gospodarczym, na strychu, w piwnicy lub garażu. Moc silnika jednostki centralnej oraz pojemność zbiornika zależą od powierzchni, którą będziemy sprzątać oraz od długości przewodu magistralnego. Odległość jednostki centralnej od wyrzutni zużytego powietrza nie może przekraczać 6 m. Wyrzutnia zaś powinna być umieszczona 30-50 cm nad ziemią. |
| Gniazda i węże Widocznymi elementami instalacji centralnego odkurzania są gniazda i węże ssące. Gniazda są wytwarzane z plastiku bądź metalu. Gniazda ssące wewnętrzne – montuje się je w ścianach lub podłodze. Gniazdo zamykane jest klapką z uszczelką, co uniemożliwia dostanie się do instalacji jakichkolwiek przedmiotów. W gnieździe znajduje się również przyłącze elektryczne. Jeśli mamy małe dzieci, możemy wybrać gniazda zamykane na kluczyk. Gniazda ssące zewnętrzne – są montowane na ścianie budynku. Można je instalować np. na tarasach. Automatyczna szufelka – rodzaj gniazda wewnętrznego w kształcie szczeliny, wyposażonego w oddzielny wyłącznik. Pozwala usuwać większe zanieczyszczenia, np. piasek i duże paprochy bez włączania węża ssącego. Węże ssące – wykonywane z odpornych na złamanie, elastycznych tworzyw sztucznych mają długość 7-15 m (najczęściej 9 m). Na rączce węża może się znajdować przełącznik do uruchamiania odkurzacza. Szczególnym rozwiązaniem jest mechaniczo-ciśnieniowy system push/pull. Odkurzacz włącza się i wyłącza poprzez wydłużanie oraz skracanie teleskopowej rączki. Czym sprzątamy? Oferowane są zestawy akcesoriów o różnej funkcjonalności. W skład wszystkich wchodzi giętki wąż ssący. Jest on na tyle elastyczny, że pozwala ominąć np. meble. Odkurzacz włącza się poprzez włożenie węża do gniazda ssącego lub przełącznikiem na rączce węża. Standardowy zestaw akcesoriów – najczęściej są to: szczotko-ssawka do dywanów i podłóg, ssawka do dywanów, szczotko-ssawka do mebli, ssawka szczelinowa, dwie rury chromowane, uchwyt do akcesoriów, wieszak na wąż ssący. Akcesoria dodatkowe – są to końcówki „specjalistyczne” np. do czyszczenia żaluzji, grzejników, klawiatury komputerowej, zwierząt, odzieży. Oddzielną grupą są szczotki turbo, wyposażone w elektryczną turbinkę napędzającą wałek czyszczący. Stosowane są głównie w szczotkach do dywanów i tapicerki. Jeżeli planujemy używanie takich szczotek, należy przy wykonywaniu instalacji centralnego odkurzania przewidzieć w pobliżu gniazd ssących gniazda zasilające szczotki. W przypadku urządzeń do sprzątania na mokro konieczna jest specjalna ssawka z doprowadzeniem wody i separator wody. Zestawy samochodowe – w ich skład wchodzą zazwyczaj: giętki wąż z wieszakiem, uchwyt do akcesoriów, ssawka szczelinowa, szczotka odkurzająca, ssawko-szczotka do tapicerki. Uwaga! Każda jednostka centralna jest wyposażona w jedno gniazdo własne. Jeśli znajduje się ona w garażu, nie jest tu potrzebne oddzielne gniazdo ssące. Anna Grocholska |
