To uzasadnione pytanie, gdyż malowanie lub odmalowywanie większości powierzchni i elementów w budynku jednorodzinnym jest tą czynnością, na której można zaoszczędzić pewne koszty. Należy jednak zdawać sobie sprawę, że nie będą to oszczędności bardzo znaczące; rynkowy koszt malowania (najczęściej dwukrotnego) waha się od 2 do 5 zł za 1 m2 powierzchni. W cenie tej mieści się również przygotowanie podłoża i zabezpieczenie innych elementów wykończenia (stolarki, podłóg). Przyjmując dla domu o powierzchni użytkowej ok. 150 m2 nie więcej niż 600 m2 powierzchni ścian wewnętrznych wymagających pokrycia, otrzymujemy kwotę 3000 zł za całość prac malarskich we wnętrzach. W porównaniu z całkowitym kosztem budowy nie jest to zatem obciążenie znaczące. Jeśli jednak jesteśmy zdecydowanioszczędzać na czym się da, sprawdźmy dokładnie stan podłoża pod powłoki malarskie – od niego i od gatunku farby w największym stopniu zależeć będzie efekt naszych prac. Jeśli podłoże jest „problematyczne” – tynk jest nierówny, odspaja się, znaczą go liczne zabrudzenia i zacieki, bądź uprzednio kładziona powłoka malarska jest słabo z tynkiem związana – czekają nas żmudne roboty przygotowawcze, a być może (o ile nie wykonamy ich bezbłędnie) i przykre niespodzianki.
Pamiętajmy też o tym, że odmienne zasady obowiązują przy malowaniu tynków zewnętrznych i ścian wewnątrz budynku, a jeszcze inne przy pokrywaniu powierzchni drewnianych czy metalowych. Istnieje też rodzaj prac, które ze względu na stopień skomplikowania bądź szkodliwość dla zdrowia najlepiej powierzyć specjalistom. Należy do nich z pewnością malowanie techniką natrysku przy użyciu farb i lakierów rozpuszczalnikowych. Precyzyjną informację znajdziemy na kolejnych stronach tego raportu, w artykułach poświeconych poszczególnym „problemom malarskim”. 2. Co znajdziemy na półkach sklepowych?
Rynkowa oferta powłok malarskich jest obecnie olbrzymia. Ze względu na skład i przeznaczenie (funkcję) można je podzielić na dwa sposoby. Pierwszy dzieli farby na rozpuszczalnikowe i wodorozcieńczalne (podział ten dotyczy również lakierów), drugi ustala podział zgodnie z zastosowaniem – na farby podkładowe, nawierzchniowe i emalie. Farby podkładowe będą niezbędne wszędzie tam, gdzie trzeba poprawić właściwości podłoża (zapewnić mu szczególną ochronę przed czynnikami zewnętrznymi, wyrównać jego powierzchnię i chłonność, a także stworzyć lepsze warunki przyczepności). Farby nawierzchniowe pełnią rolę powłoki zewnętrznej – w zależności od ich rodzaju i potrzeb pokrywamy nimi zagruntowane lub surowe podłoże. Osobną grupę stanowią emalie – preparaty pokryciowe o szczególnych właściwościach dekoracyjnych, zawierające dużą ilość spoiwa i wysokiej jakości pigmenty.
O własnościach farby decyduje przede wszystkim użyte do jej produkcji spoiwo. Najczęściej wykorzystywane dziś farby elewacyjne produkowane są na bazie żywic akrylowych, silikonu, jasnych odmian cementu z dodatkiem polimerów (farby mineralne) oraz potasowego szkła wodnego (farby silikatowe). Najpopularniejsze powłoki do malowania wnętrz to farby akrylowe, lateksowe, alkidowe, polioctanowe i najrzadziej obecnie wykorzystywane mineralne. Ponieważ jednak producenci często poddają spoiwa licznym modyfikacjom, mającym na celu poprawę właściwości farb, wybór odpowiedniego wyrobu może okazać się niełatwy. Nieocenioną pomocą będą wskazówki doświadczonego malarza lub przedstawiciela wytwórcy.
Istnieje jednak kilka podstawowych kryteriów wyboru, które należy brać pod uwagę przy zakupie. Jednym z nich jest rodzaj i stan podłoża, które zamierzamy pomalować, kolejnym – warunki przyszłej eksploatacji oraz nasze osobiste upodobania. Na etykietach powinniśmy zatem szukać informacji na temat zdolności krycia farby, jej paroprzepuszczalności, hydrofobowości (zdolności odpychania cząsteczek wody), odporności biologicznej, zmywalności oraz trwałości koloru.
Pobierz wersję pdf: ABC w pytaniach i odpowiedziach
