Stropy

(fot. Prefbet)

Najważniejsze, aby stropy jak najlepiej odpowiadały naszym potrzebom. Dlatego zanim zapadnie decyzja o ich rodzaju, zapoznajmy się z cechami, jakimi charakteryzują się wykonywane obecnie stropy. Różnią się one wieloma właściwościami, m.in.: zdolnością do tłumienia dźwięków, izolacyjnością termiczną, sposobem ułożenia czy masą. Ważne, aby uwzględnionej w projekcie konstrukcji stropu nie zmieniać samodzielnie – takie przeróbki mogą być dokonane tylko przez konstruktora.

Stropy gęstożebrowe

Zbudowane są z gęsto rozstawionych – co 30–60 cm – lekkich stalowo-betonowych lub stalowo-ceramicznych belek. Przestrzeń pomiędzy belkami wypełniona jest pustakami ceramicznymi lub z betonu lekkiego. Materiał, kształt i wymiary pustaków są różne u różnych producentów. Końce belek kotwi się w wieńcu stropowym, łącząc ze sobą zbrojenie belek i wieńca. Następnie mieszanką betonową pokrywa się górną powierzchnię stropu oraz wypełnia nią wieniec. Na stropie to tzw. nadbeton – jego klasa oraz grubość określona jest w projekcie.

 

W stropach, których rozpiętość przekracza 4–4,5 m, wykonuje się tzw. żebra rozdzielcze, czyli dodatkowe belki usytuowane prostopadle do belek stropowych. Żebra rozdzielcze zapobiegają niezależnemu uginaniu się belek.

 

W miejscu oparcia murowanych ścian działowych, biegnących równolegle do belek, konieczne jest usztywnienie stropu przez ułożenie dwóch belek obok siebie.

 

Stropy gęstożebrowe są chętnie wybierane, głównie ze względu na dużą dostępność, ponadto jest to technologia doskonale znana wykonawcom. Ponadto stropy te nie wymagają użycia ciężkiego sprzętu i są łatwe w montażu – jeśli strop ma nieskomplikowany kształt. Jeśli jednak jest inaczej, wykonanie może sprawiać trudności. Stropy te są też niestety podatne na klawiszowanie, a ich izolacyjność akustyczna jest gorsza niż betonowych stropów monolitycznych oraz prefabrykowanych z płyt kanałowych.

Stropy monolityczne

Betonuje się je na pełnym deskowaniu bezpośrednio na miejscu budowy. Muszą być zaprojektowane dla konkretnego budynku. W projekcie uwzględnia się układ zbrojenia (jedno- lub dwukierunkowy, czyli krzyżowy), a także sposób oparcia na ścianach. Od decyzji konstruktora zależy nośność stropu, dlatego bez uzgodnienia z nim nie wolno dokonywać żadnych zmian w stosunku do projektu, które mogłyby zmienić przyjęte do obliczeń obciążenia – nie wolno zatem na przykład przesuwać ścian działowych. Strop monolityczny wymaga solidnie podpartego deskowania. Obecnie zamiast tradycyjnego deskowania drewnianego używa się zazwyczaj deskowań przeznaczonych do wielokrotnego użycia, wykonanych z płyt ze sklejki szalunkowej.

 

Zbrojenie stropu trzeba zlecić doświadczonemu zbrojarzowi. Do betonowania najlepiej używać gotowej mieszanki z betoniarni: zapewni to utrzymanie odpowiedniej klasy betonu, a dzięki pompowaniu mieszanki z betonowozu wprost na miejsce – ułatwi roboty betoniarskie.

 

Materiały potrzebne do wykonania stropów monolitycznych bez trudu można kupić u wielu dostawców. Kształt stropu może być nietypowy i mieć niewielką grubość. W tego rodzaju stropach nie dochodzi do klawiszowania. Ponadto stropy monolityczne tworzą od dołu jednolitą powierzchnię, co ułatwia tynkowanie i zapewnia dobrą izolację dźwiękową (szczególnie od dźwięków powietrznych). Montaż stropów monolitycznych nie wymaga użycia ciężkiego sprzętu. Jest jednak pracochłonny, a od wykonawców wymaga się wysokich kwalifikacji, bo wykonanie zbrojenia jest dość skomplikowane.

 

Emilia Rosłaniec, Jarosław Antkiewicz

Ciąg dalszy artykułu w wydaniu papierowym miesięcznika Budujemy Dom 1-2/2011