Oprócz względów estetycznych i funkcjonalnych, postawienie kominka wymaga spełnienia określonych wymagań formalnych. Pomieszczenie, w którym będzie stał kominek, musi mieć kubaturę nie mniejszą niż 30 m3 oraz odpowiadającą objętości 4 m3 na 1 kW mocy nominalnej urządzenia. Do kominka musi być zapewniony dopływ powietrza z zewnątrz o wydajności 10 m3/h, przypadającej na każdy kW mocy nominalnej kominka zamkniętego oraz o minimalnej prędkości przepływu przez otwór paleniska 0,2 m/s – dla otwartego. Dla kominka o powierzchni paleniska 0,5 m2 daje to aż 360 m2/h.
Ponadto kominek musi być podłączony do indywidualnego kanału dymowego, a w pomieszczeniu ma sprawnie działać wentylacja grawitacyjna. Podczas budowy komina, trzeba przewidzieć sposób i miejsce podłączenia rury dymowej oraz zamontowania wyczystki. Z kominkiem mogą współpracować zarówno kominy tradycyjne murowane z cegły, jak i prefabrykowane z wkładem ceramicznym lub ze stali żaroodpornej. Przekroje kanałów dymowych muszą być dostosowane do konkretnego modelu kominka. Prefabrykowane najczęściej mają średnicę nie mniejszą niż 18 cm, a murowane – przekrój 14 x 27 cm (korzystniej jest, jeśli proporcje zbliżone są do kwadratu).
Jaki kominek wybrać?
Decydujące znaczenie przy wyborze rodzaju kominka ma intensywność jego eksploatacji. Może on bowiem pełnić funkcję głównie dekoracyjną lub stanowić okazjonalne lub też prawie podstawowe źródło ciepła. Zgodnie z przepisami, kominek nie może być jedynym źródłem ciepła w domu, oprócz niego budynek musi być wyposażony w inne urządzenie grzewcze – kocioł, pompę ciepła czy grzejniki elektryczne.
Z paleniskiem otwartym
Kominki otwarte wykorzystywane są zazwyczaj jako element wystroju wnętrza i sporadycznie użytkowane atrakcyjne źródło ciepła. Efektywność grzewcza tego typu kominków jest niewielka, ze względu na znaczne straty ciepła, uchodzącego wraz z dymem przez komin. Kominek przekazuje ciepło przede wszystkim przez promieniowanie i od ukształtowania komory spalania w dużym stopniu zależy ukierunkowanie strumienia ciepła.
Podczas stawiania kominka należy przestrzegać określonych zasad, zapewniających bezproblemowe jego funkcjonowanie. Komora spalania oraz okap powinny być wymurowane z cegieł lub płytek szamotowych, a nachylenie tylnej ścianki musi tworzyć z okapem gardziel przyspieszającą przepływ spalin. W okapie instalowany jest szyber, który pozwala na zamknięcie wlotu do komina, gdy nie korzystamy z kominka. Zapobiega to ucieczce ciepła oraz wnikaniu zapachu spalenizny, gdy np. w lecie wystąpi wsteczny ciąg kominowy. Kominek otwarty dobrze jest wyposażyć w przestawny ekran, zapobiegający rozprzestrzenianiu się iskier i wypadaniu palącego się drewna. Regulacja intensywności ogrzewania polega na dozowaniu odpowiedniej ilości paliwa oraz przymykaniu szybra na wylocie do komina.
Redakcja BudujemyDom
fot. Jøtul
