|
W sezonie letnim zwiększa powierzchnię użytkową i bez wątpienia jest ozdobą domu. Niestety, problemy pojawiające się wkrótce po wybudowaniu tarasu – odpadające płytki czy przecieki mogą stać się prawdziwym utrapieniem. Wtedy warto zaplanować remont polegający nie tylko na zakupie dobrych materiałów, ale również na doborze odpowiedniej technologii i starannym wykonawstwie. Rodzaje tarasów Gruntowe – niekłopotliwe, bo są usypane z ziemi i porośnięte trawą lub wysypane żwirem, z łagodnymi skarpami albo okalającymi je niewysokimi murkami z kamienia lub betonu. Na gruncie, na płycie betonowej – nie ma z nimi większego problemu, gdy na działce jest grunt piaszczysty, ale jeśli wokół domu jest glina, tarasowi grożą wysadziny mrozowe, wskutek których konstrukcja tarasu pęka, a jego posadzka niszczeje i odpada. Nad gruntem – jeśli są żelbetowe, mogą sprawiać problemy związane ze znacznymi wahaniami temperatury, co zwykle prowadzi do odpadania warstw wykończeniowych i przerwania izolacji. Nad pomieszczeniami nieogrzewanymi – tu podstawowym problemem również są zmiany temperatury, które mogą dotyczyć nie tylko warstw zewnętrznych (nawierzchni i izolacji), ale także konstrukcji stropu. Nad pomieszczeniami ogrzewanymi – wymagają bardzo dobrego ocieplenia i niezwykle starannego uszczelnienia. Dlatego najczęściej takie właśnie tarasy wymagają remontu. Przyczyny uszkodzeń Na trwałość tarasu niekorzystnie wpływają wielokrotne cykle zamarzania i rozmarzania, szczególnie w słoneczny, zimowy dzień jego powierzchnia może nagrzewać się do kilkudziesięciu stopni Celsjusza, nocą zaś spaść nawet poniżej -20°C. W takich warunkach zamarzająca w szczelinach woda może doprowadzić do zniszczenia nie tylko samej nawierzchni, ale również głębiej położonych warstw, czasem aż też stropu.
Opisane uszkodzenia można starać się naprawiać doraźnie, czyli tylko w miejscach, w których się pojawiły. Niestety, najprawdopodobniej dość w krótkim czasie trzeba będzie i tak wyremontować całą powierzchnię pokrycia. Jeśli dodatkowo występują przecieki, remont nie będzie polegać jedynie na ułożeniu nowej nawierzchni, ale również na wykonaniu nowej izolacji przeciwwilgociowej oraz – jeśli trzeba – ocieplenia. Remont generalny Stare tarasy zwykle są tak zniszczone, że wymagają usunięcia nie tylko pokrycia, ale często także jastrychu i izolacji. Zwykle w takiej sytuacji wszystkie warstwy wykonuje się od nowa, czyli tak samo jak podczas budowy nowego tarasu.
Uwaga! Warstwa dociskowa układana na termoizolacji powinna być oddylatowana od ścian budynku (np. paskiem styropianu) – jej grubość w najcieńszym miejscu musi wynosić co najmniej 4 cm. Popularny dotychczas sposób izolowania polegał na ułożeniu dwóch warstw papy, między którymi znajdowała się posypka poślizgowa z talku lub drobnego kruszywa. Obecnie zamiast papy często stosuje się płaskie folie izolacyjne. Wymagany docisk zapewnia betonowy jastrych, będący jednocześnie podłożem pod pokrycie podłogowe. Stosunkowo mało znany jest system hydroizolacji tarasu połączony z drenażem. Wykorzystuje się w nim folie tłoczone z otworami układane na szczelnej izolacji z papy. Takie rozwiązanie umożliwia swobodny odpływ wody przenikającej przez nieszczelne pokrycie, zapobiega więc skutkom jej zamarzania.
Do izolacji przeciwwilgociowej dachu odwróconego stosuje się wyłącznie papy na welonie z włókna szklanego lub z polipropylenu albo folie z PVC lub EPDM, ocieplenie zaś wykonuje się z łączonych na zakład płyt (grubości 12-15 cm) z polistyrenu ekstrudowanego. Następne warstwy zależą od planowanego sposobu wykończenia tarasu. W najprostszym rozwiązaniu nawierzchnię układa się z dużych płyt betonowych albo kamiennych na podsypce żwirowej lub na podkładkach dystansowych. Gdy taras wykańcza się płytkami ceramicznymi, podkład powinien składać się z podsypki żwirowej, przykrytej warstwą geowłókniny, na której układa się następnie jastrych cementowy (geowłóknina zapobiega spływaniu świeżej zaprawy w głąb warstw żwiru). Uwaga! Na powierzchni dachu odwróconego można zaplanować trawnik lub ogródek. Na warstwie drenującej ze żwiru pokrytej geowłókniną układa się wtedy od 10 do 30 cm ziemi uprawnej lub 8-40 cm specjalnego lekkiego substratu mineralnego z domieszką organiczną (stosownie do rodzaju roślin uprawianych na tarasie). Ogrody ekstensywne (mieszanki rozchodników, traw i ziół) nie potrzebują grubej warstwy ziemi – wystarczy 8-10 cm; zazielenienie intensywne (kwiaty, krzewy i małe drzewa) wymaga grubszej warstwy (około 40 cm) oraz specjalnych systemów drenażu. Sposoby na słabe miejscaPodczas remontu tarasu trzeba zwrócić uwagę na często lekceważone szczegóły, ich niedopilnowanie może bowiem udaremnić zamierzony efekt.
Trwałe i pewne osadzenie balustrady polega na zastosowaniu dodatkowych wsporników sięgających do połowy wysokości słupków. Słupek, zaopatrzony w rozetkę chroniącą przed wnikaniem wody, zamocowany jest wtedy na krawędzi tarasu metalowymi kołkami rozporowymi, nie przecina więc hydroizolacji. Wsporniki – przyspawane lub przykręcone do słupków – osadza się w ścianie w otworze wypełnionym cementem montażowym. Redakcja BudujemyDom Ciąg dalszy artykułu w formacie pdf: |
Pobierz wersję pdf: Taras drugiej szansy
