Komin wymaga remontu lub modernizacji, kiedy na jego ścianach pojawiają się oznaki zniszczenia. O tym samym trzeba pomyśleć, gdy kocioł na paliwo stałe planujemy zastąpić nowoczesnym gazowym lub olejowym.
|
| (fot. Velux) |
Sygnałem, że trzeba koniecznie zająć się kominem, są pęknięcia i plamy na ścianie kominowej. Jeśli zostaną zlekceważone, ze ściany kominowej zacznie odpadać tynk, a potem zacznie niszczyć się struktura ściany, w wyniku czego w domu może pojawić się zapach spalin.
Przyczyny niszczenia kominów
Komin może ulegać przyspieszonemu niszczeniu z różnych powodów. Mogą to być błędy popełnione podczas jego budowy, na przykład użycie nieodpowiednich cegieł (dziurawek) lub niewłaściwe wypełnienie spoin w murze kominowym. Nieszczelności w spoinach mogą potem sprzyjać wnikaniu w mur wody deszczowej; w wyniku tego następuje zawilgocenie komina: związane z tym zacieki mogą pojawić się nawet wewnątrz domu.
Bardzo często przyspieszone niszczenie rozpoczyna się po podłączeniu do starego komina nowego kotła gazowego lub olejowego. Temperatura spalin pochodzących z takich kotłów to zazwyczaj mniej niż 120°C, czyli dużo mniej niż spalin z kotła na paliwo stałe. W dodatku kotły te nie pracują w sposób ciągły, lecz z przerwami, zatem nagrzewają komin w niewielkim stopniu. Wskutek tego spaliny łatwo ulegają schłodzeniu, a to powoduje kondensację, czyli wykroplenie się zawartej w spalinach pary wodnej.
Osadzająca się w ten sposób na ścianach komina woda wchodzi w reakcję z dwutlenkiem siarki zawartym w spalinach z oleju lub gazu. Powstaje w ten sposób kwas siarkowy, który niszczy ściany komina i powoduje powstawanie plam na jego powierzchni. Proces ten postępuje jeszcze szybciej, gdy komin jest umieszczony w chłodniejszej ścianie zewnętrznej. Najszybciej zniszczeniu ulega ta część komina, która wystaje ponad dach, bo działają na nią wiatr, deszcz i mróz.
Pogotowie kominowe
Remont zniszczonego komina polega zazwyczaj na wstawieniu doń wkładu kwasoodpornego, którego montaż trzeba zlecić wyspecjalizowanej firmie dysponującej odpowiednim sprzętem. Ekipa montująca wkład sprawdza, w jakim stanie jest dotychczasowy przewód kominowy i przeczyszcza go.
Ustala przekrój i przebieg kanału kominowego, a także czy nie ma w nim wystających elementów, które mogłyby utrudnić wstawianie wkładu. Od tych ustaleń zależy, jaki rodzaj wkładu zostanie zastosowany: z prostych rur, gdy kanał komina ma przebieg pionowy bez załamań, lub z kolanami albo gięty – gdy przewód zmienia kierunek.
Średnicę wkładu dobiera się tak, by nie była mniejsza niż średnica przyłącza w kotle; nie powinna być też za duża.
Katarzyna Olędzka
Pełny artykuł w PDF: Komin
