Dlaczego „podłogówka”?
Ilość ciepła przekazywanego do pomieszczenia można zwiększyć na dwa sposoby:
- podnosząc temperaturę grzejnika. Wy maga to podniesienia temperatury wody w instalacji c.o. ;
- zwiększając powierzchnię grzejnika.
Pod niesienie temperatury wody nie jest potrzebne. Zwiększanie powierzchni grzejników ściennych jest kłopotliwe, a ich ceny są stosunkowo wysokie. Dlatego właśnie zaczęto stosować ogrzewanie płaszczyznowe: podłogowe, ścienne i sufitowe. Podłoga z zatopionymi rurkami ogrzewania to nic innego, jak bardzo duży (i stosunkowo chłodny) grzejnik. A nie trzeba go mocno rozgrzewać, bo ma przynajmniej kilkanaście razy większą powierzchnię, niż typowy grzejnik wiszący na ścianie.
Ile ciepła może oddać podłoga?
Podłoga z zatopionymi w niej rurami, w których płynie woda grzewcza, to też rodzaj grzejnika. Jej moc cieplna w przeliczeniu na 1 m2 zależy od temperatury po wierzchni posadzki oraz temperatury panującej w pomieszczeniu.
Zakładając, że powietrze w pomieszczeniu ma 20°C, moc cieplna podłogi o różnej temperaturze będzie następująca:
- 26°C – 64 W/m2 (ΔT = 6 K);
- 25°C – 52 W/m2;
- 24°C – 41 W/m2;
- 23°C – 30 W/m2;
- 22°C –19 W/m2 (ΔT = 2 K).
Jak widać moc cieplna „podłogówki” jest niewielka i znacznie spada wraz ze spadkiem różnicy temperatury. Budując dom, trzeba więc myśleć nie tylko o pompie, jako tanim w eksploatacji źródle ciepła, ale koniecznie także o dobrej termoizolacji. Inaczej pompa będzie musiała przygotowywać wodę o wysokiej temperaturze, a wtedy jej eksploatacja wcale nie będzie tania. Ewentualnie dom będzie niedogrzany w czasie dużych mrozów i bardzo wskazane będzie wówczas czasowe wspomaganie się konwencjonalnym źródłem ciepła, np. kominkiem.
Jarosław Antkiewicz
fot. Danfoss
