Wentylacja
(fot. Viessmann) |
Nieco inny sposób wymiany powietrza należy zapewnić w kuchniach, łazienkach i pokojach. System wentylacyjny kuchni realizowany jest głównie przez okap nadkuchenny, odprowadzający opary bezpośrednio na zewnątrz, stanowiący instalację nie połączoną z resztą systemu wentylacyjnego. W łazience i toalecie powinna funkcjonować jedynie wentylacja wywiewna, co chroni przed rozprzestrzenianiem się nieprzyjemnych zapachów w domu. W pokojach zwykle wystarczy zapewnić odpowiedni nawiew świeżego powietrza. Oczywiście, w każdym przypadku doprowadzenie czy odprowadzenie powietrza musi być równoważone odpowiednio – wywiewem i nawiewem.
Największe potrzeby wentylacyjne występują przy wysokiej temperaturze zewnętrznej (wentylację projektuje się dla temperatury zewnętrznej 10°C, przy niższej strumień powietrza może być odpowiednio mniejszy). Zawartość pary wodnej w powietrzu zewnętrznym zależy bowiem od jego temperatury. Powietrze o temperaturze –15°C zawiera do 1 g pary wodnej w 1 m3, natomiast to o temperaturze 10°C – prawie 8 g pary w 1 m3. Wilgotność względna mroźnego powietrza doprowadzonego do pomieszczeń i ogrzanego następnie do 20°C wynosi maks. 10%, natomiast cieplejszego – aż 50%. Intensywność wentylacji można zatem znacznie zmniejszyć przy niskiej temperaturze powietrza zewnętrznego.
Optymalne parametry powietrza w pomieszczeniach mieszkalnych są następujące:
– wilgotność względna: 40–60% (min. 35%, maks. 65%);
– prędkość przepływu powietrza w strefie przebywania domowników: 0,2–0,5 m/s.
Cezary Jankowski
Ciąg dalszy artykułu w wydaniu papierowym miesięcznika Budujemy Dom 5/2012