Przydomowe powierzchnie i ciągi komunikacyjne utwardzone kostką brukową są ładne, trwałe i nie wymagają prawie żadnych zabiegów pielęgnacyjnych. Kostkę stosunkowo łatwo się układa, naprawia, wymienia, a w razie potrzeby – demontuje. Odpowiednio wykonana, ułożona i zabezpieczona kostka jest trwała, nie ściera się, nie brudzi i nie wchłania wody, jest odporna na mróz. Kolejną jej zaletą jest niezwykle duży wybór form i materiałów, z jakich może być zrobiona. Jednak planując wybrukowanie podjazdu do garażu czy tarasu należy brać pod uwagę nie tylko walory estetyczne, ale też funkcjonalne. Dobrze jest dopasować rozmiar i grubość kostki do zagospodarowywanej powierzchni, a także zwrócić uwagę na jej fakturę, która może wykluczać niektóre zastosowania.
Grubość i faktura kostki
Przed rozpoczęciem prac brukarskich, warto dokładnie zaplanować, w których miejscach ma zostać położona kostka. Sporządzając projekt, należy określić szerokość podjazdu, chodnika prowadzącego od furtki do drzwi wejściowych, ścieżek ogrodowych, wielkość tarasu. Im mniejsza działka, tym powierzchni utwardzonej powinno być mniej, aby nie zdominowała ona przestrzeni wokół domu. Jeśli dysponujemy rozległym terenem, możemy pokusić się o szeroki podjazd w kształcie ronda, który ułatwi manewrowanie, dodatkowe miejsca parkingowe dla gości, ścieżki łączące dom z ogrodem, miejsce pod grill czy altanę.
Przyjmuje się zasadę, że podjazd do garażu nie powinien być węższy niż 3 m i krótszy niż 6 m. W praktyce im miejsca do manewrowania czy ewentualnego parkowania jest więcej, tym lepiej. Trakt prowadzący od furtki do drzwi wejściowych powinien przebiegać w linii prostej, ewentualnie po lekkim łuku, ale takim, aby z domu widać było furtkę. Jego optymalna szerokość to 1,2–1,5 m. Nieco węższe (0,8–1 m) mogą być ścieżki w ogrodzie. Mogą one być proste lub faliste, przy czym należy pamiętać, że układanie ścieżek o nieregularnym kształcie jest bardziej pracochłonne.
Tomasz Wojciuk
fot. Semmelrock
