Odwodnienie liniowe składa się z rynny odpływowej z syfonem, opartej na regulowanych nóżkach, króćca przyłączeniowego, kołnierza izolacyjnego – często z warstwą specjalnego wodoodpornego kleju – mankietu uszczelniającego (nie jest konieczny, wykonuje się go między dwiema warstwami płynnej folii izolacyjnej w celu polepszenia uszczelnienia) oraz elementu wierzchniego, tj. maskownicy lub rusztu (zwanego także kratką).
RODZAJ STROPU A KONSTRUKCJA ODPŁYWU
Na kabinę prysznicową bez brodzika najlepiej zdecydować się w trakcie projektowania albo budowy domu. Wówczas instalację odprowadzającą wodę do kanalizacji bez problemów będzie można ukryć w warstwach wykończeniowych podłogi pod posadzką.
Łączna grubość warstw podłogowych wynosi przeciętnie 12–15 cm, a na montaż elementów przyłączeniowych potrzeba przynajmniej 15 cm wysokości. Pod dnem kabiny prysznicowej bez brodzika (oprócz samej konstrukcji odwodnienia) musi się zmieścić podejście kanalizacyjne – rura o średnicy 50 mm ułożona ze spadkiem minimum 1,5–2% w kierunku pionu kanalizacyjnego i nie dłuższa niż 3 m (w przypadku podejścia kanalizacyjnego przekraczającego długość 3 m, należy przygotować dodatkowe odpowietrzenie bądź zwiększyć średnicę rury odpływowej do 75 mm). Przy projektowaniu prysznica bez brodzika, istotne są zatem odległość odpływu od pionu kanalizacyjnego oraz grubość warstw wykończeniowych podłogi. Przyjrzyjmy się typowym sytuacjom.
Podłoga na gruncie. Tutaj grubość samego ocieplenia wynosi przeciętnie 10–15 cm. W łazience na parterze domu niepodpiwniczonego w pierwszej kolejności wykonuje się podejście kanalizacyjne, następnie w warstwie ocieplenia montuje rynnę odpływu liniowego z syfonem i dopiero wtedy układa się wierzchnią warstwę jastrychu oraz posadzkę.
Emilia Rosłaniec
fot. Aco
