Centralne odkurzanie zassany z pomieszczenia kurz usuwa poza budynek i nie wdmuchuje go z powrotem do pomieszczenia, tak jak odkurzacz tradycyjny, który, jeśli ma filtr kiepskiej jakości, wraz z „wydychanym” powietrzem do pokoju z powrotem wdmuchuje zebrane wcześniej drobne zanieczyszczenia. Sprzątanie za jego pomocą nie męczy, bo nie trzeba ciągnąć za sobą odkurzacza, a kabel elektryczny nie plącze się pod nogami. Nie trzeba też tak często, jak w przypadku tradycyjnych odkurzaczy, opróżniać worka na śmieci.
Obecnie centralny odkurzacz jest standardowym wyposażeniem nowoczesnego domu. A w domu, w którym mieszka alergik lub małe dzieci, jest po prostu nieodzowny. Aby sprawnie działał, zaprojektowanie instalacji: optymalne rozmieszczenie gniazd ssących, ulokowanie i dobranie jednostki centralnej o odpowiedniej mocy oraz poprowadzenie rur, warto powierzyć doświadczonemu wykonawcy.
Jak on działa?
|
Instalacja centralnego odkurzania składa się z:
|
Instalacja centralnego odkurzania przypomina zwykły odkurzacz. Z odkurzacza, zwanego jednostką centralną, rozchodzi się sieć przewodów (rur) na poszczególne kondygnacje w domu. Elementy te są zamontowane na stałe. Jednostka centralna w pomieszczeniu technicznym, a rury – wbudowane w ścianę lub ukryte w stropie – w takich miejscach, żeby korzystając z nich, można było posprzątać cały dom.
Na końcu przewodów znajdują się gniazda ssące. Wystarczy włożyć lekki wąż elastyczny ze szczotką do gniazda i… odkurzacz już sprząta.
Powietrze z brudem i kurzem zasysane jest przez jednostkę centralną, a gdy do niej wpłynie, po oczyszczeniu na filtrze usuwane jest poza budynek. W ten sposób nie ma ryzyka, że zakurzone powietrze wróci z powrotem do sprzątanego pokoju. Dzięki temu usuwamy z pomieszczeń również roztocza i ich odchody, bakterie i zarodniki grzybów szkodliwe dla naszego zdrowia.
„Połykacz” kurzu
Jednostkę centralną można zamontować praktycznie w każdym miejscu, chociaż zaleca się umieszczenie jej w pomieszczeniach znajdujących się w najniższej części budynku, takich jak garaż, pralnia, piwnica, itp. Mocuje się ją możliwie blisko ściany zewnętrznej, tak żeby rura wyrzucająca na zewnątrz powietrze z odkurzacza była jak najkrótsza.
Jednostka centralna składa się z silnika, filtra powietrza i zbiornika na kurz. Podczas pracy silnik wytwarza podciśnienie, które zasysa kurz, wywołując przepływ powietrza w instalacji.
Jednostki centralne produkowane są jako kompaktowe, gdzie wszystkie elementy umieszczone są w jednej obudowie, albo jako split, w których silnik i filtr powietrza możemy zamontować w różnych miejscach.
Oferowane na rynku odkurzacze różnią się przede wszystkim sposobem filtracji zanieczyszczeń. Najbardziej skuteczne są separatory zanieczyszczeń, mogą być cyklonowe lub wodne.
Separatory cyklonowe. Powietrze z kurzem zasysane jest do środka jednostki centralnej i wprawiane w ruch wirowy. Dzięki temu większe cząsteczki uderzają o ścianki odkurzacza i opadają na dno, a mniejsze zatrzymują się na zamontowanym na wylocie filtrze powietrza, co powoduje, że powietrze opuszczające jednostkę centralną jest bardzo skutecznie oczyszczone. Spadek mocy ssącej następuje dopiero po kilku miesiącach częstego użytkowania i nie zależy od poziomu zapełnienia zbiornika na kurz, a od stopnia zanieczyszczenia filtra. Filtr należy czyścić co pół roku.
W separatorze wodnym zanieczyszczone powietrze jest w sposób ciągły spryskiwane wodą tuż przed jednostką centralną. Brudna woda gromadzi się w dolnej części separatora i stamtąd jest odprowadzana do kanalizacji. Dzięki temu odkurzacz pracuje właściwie bezobsługowo. Decydując się na takie rozwiązanie, musimy do jednostki centralnej doprowadzić wodę, a separator podłączyć do kanalizacji.
Tańszym, ale mniej skutecznym rozwiązaniem jest zastosowanie filtrów workowych – papierowych lub z tkaniny (wielokrotnego użytku). Ich wadą jest szybkie zatykanie filtra i przez to spadek mocy ssącej.
Pełny artykuł w PDF: Bez kurzu i hałasu
