| Dobry i ładny kominek to dopiero połowa sukcesu. By działał sprawnie i cieszył swoimi walorami musi być wyposażony w odpowiednią instalację kominową. Tego samego będzie wymagała również większość kotłów. Kominy Popularnie kominem nazywamy ten element domu, który służy do odprowadzania produktów spalania z różnego rodzaju palenisk. Jednak faktycznie jest on jedynie obudową kanałów dymowych, spalinowych oraz wentylacyjnych, a także osłoną rur odpowietrzających instalację kanalizacyjną bądź doprowadzających powietrze do palenisk typu zamkniętego. Kominy w domach jednorodzinnych budowane są najczęściej jako konstrukcje wielokanałowe, gdzie w jednej „obudowie” znajdują się kanały pełniące różne funkcje. Ze względów formalnych, zależnie od rodzaju przepływających gazów, kanały kominowe podzielone są na trzy grupy. Kanałami spalinowymi odprowadzane są produkty spalania z kotłów i podgrzewaczy gazowych, kotłów olejowych oraz wyciągów kuchennych. Produkty spalania z kotłów węglowych, na drewno oraz z kominków odprowadzają z kolei kanały dymowe, a kanałami wentylacyjnymi jest odprowadzane powietrze z pomieszczeń. Podstawowym warunkiem prawidłowej pracy wszystkich rodzajów kanałów jest ich szczelność względem siebie. Przemieszczanie powietrza lub spalin w kanałach może odbywać się grawitacyjnie, dzięki różnicy w gęstości powietrza ciepłego i zimnego lub zostać wymuszone przez wentylator wyciągowy bądź nawiewny. Ruch wywołany ciśnieniem nazywamy ciągiem kominowym i musi on zapewniać skuteczne odprowadzenie zużytego powietrza, spalin lub dymu. Jakie kominy Miejsce umieszczenia komina, jego konstrukcja i rodzaj użytych do jego budowy materiałów powinny uwzględniać szereg wymagań stawianych przez przepisy budowlane, a przy okazji zapewniać możliwość funkcjonalnego urządzenia pomieszczeń, przez które przechodzi. Ze względu na szybsze schładzanie się kanałów należy unikać umieszczania kominów przy ścianach zewnętrznych, gdyż zmniejsza to ciąg i może powodować zbyt szybkie wychładzanie spalin (a to zanieczyszcza komin). Jeśli jednak będzie to konieczne, to jego powierzchnię zewnętrzną trzeba ocieplić lub zastosować izolowane wkłady kominowe. Często zastanawiamy się, czy budować komin tradycyjny, z cegły, czy też wykorzystać prefabrykowane elementy. Decydujące znaczenie przy wyborze ma lokalizacja komina. Jeśli został zaprojektowany w ścianie nośnej to lepiej postawić go z cegły, gdyż wtedy uniknie się problemów związanych z oparciem stropu. Natomiast w domach o lekkiej konstrukcji szkieletowej lub gdy komin zaprojektowano jako wolno stojący, wygodniej będzie postawić go z gotowych elementów. Warto jednak pamiętać, że cienkie ścianki kominów prefabrykowanych, wstawionych np. w ściany działowe, nie zapewniają dobrej izolacji akustycznej i mogą być „nośnikiem” uciążliwych hałasów, np. z sąsiedniego pomieszczenia gdzie zamontowano hydrofor. Niezależnie od rodzaju komina, umieszczone w nim kanały muszą spełniać określone wymagania. Kanały dymowe – służą do podłączenia do nich kotłów i kominków na paliwa stałe. Ich przekrój nie może być mniejszy niż 14x14 cm lub średnica – 15 cm. Każde z tych urządzeń musi być podłączone do oddzielnego kanału. Kanały spalinowe – służą do odprowadzania produktów spalania z gazowych lub olejowych urządzeń grzewczych. Przewodami spalinowymi nazywane są również kanały odprowadzające powietrze z okapów kuchennych. Przekrój kanałów murowanych nie może być mniejszy niż 14x14 cm. Wewnętrzna powierzchnia kanału, w przypadku możliwości wykraplania się wody ze spalin, powinna być odporna na agresywne oddziaływanie kondensatu. Średnica stalowego wkładu kominowego musi wynosić co najmniej 12 cm. Kanały wentylacyjne – służą do odprowadzania powietrza. Ich przekrój powinien wynosić nie mniej niż 160 cm2, a najmniejszy wymiar kanału to 10 cm. Kanał wentylacyjny może odprowadzać powietrze tylko z jednego pomieszczenia. Najczęściej kanały są prowadzone w jednym kominie. Kominy murowane Jeśli tradycyjnym kominem będą prowadzone kanały dymowe to należy go wybudować z pełnych cegieł ceramicznych. Natomiast można go będzie postawić również z innych materiałów, np. cegieł silikatowych lub pustaków wentylacyjnych, gdy znajdą się w nim tylko przewody spalinowe z wkładem kominowym lub kanały wentylacyjne. Ze względu na znaczny ciężar kominy takie wymagają oparcia na solidnym fundamencie. Mogą być budowane jako wolno stojące, tzn. niezwiązane z konstrukcją domu. Jako wbudowane w ścianę nośną będą oparciem dla stropu, dlatego muszą gwarantować wymaganą nośność, a konstrukcja stropu nie może zmniejszyć przekroju przebiegających w kominie kanałów. Przy ich wznoszeniu trzeba zapewnić konstrukcyjne przewiązanie komina ze ścianą nośną, co polega na zazębianiu się tych elementów co kilka warstw. Ze względu na wymiary cegieł oraz ich układ w poszczególnych warstwach, wymiary kanałów wynoszą 14x14 cm, 14x27 cm lub 27x27 cm. Ich układ może być jednorzędowy – wtedy szerokość komina wyniesie co najmniej 38 cm lub dwurzędowy – o szerokości 64 cm. Komin należy murować na pełne spoiny z użyciem zaprawy cementowo-wapiennej i trzeba starać się zapewnić możliwie gładką powierzchnię ścianek od wewnątrz. W zasadzie, wszystkie kanały prowadzi się od samego dołu komina, niezależnie od wysokości, na jakiej będą umieszczone wloty. Jedynie w kominach dwurzędowych, przy krzyżowaniu się doprowadzeń, zamurowuje się kanał, przez który przechodzi to doprowadzenie. W kanałach dymowych, poniżej miejsca podłączenia paleniska, niezbędne jest pozostawienie otworu na zamontowanie tzw. wyczystki, która umożliwia kontrolę i usunięcie sadzy po czyszczeniu komina. Kanały spalinowe od grzewczych urządzeń gazowych bądź olejowych, powinny być wyposażone we wkłady kominowe odporne na agresywne oddziaływanie spalin. Najczęściej instaluje się łatwe w montażu wkłady ze stali kwasoodpornej, umieszczane w kanale kominowym równocześnie z budową komina. Średnica wkładu kominowego wynosi 12-13 cm i jest wystarczająca do podłączenia typowych kotłów gazowych bądź olejowych montowanych w domach jednorodzinnych. Wkładów nie można „zabetonować” w otworze, wręcz przeciwnie, trzeba pozostawić luz umożliwiający rozszerzanie się wkładu i spływ kondensującej na jego powierzchni wody. W dolnej części takiego kanału spalinowego również umieszcza się wyczystkę zakończoną pokrywą z rurką odprowadzającą kondensat. Stalowe wkłady kominowe wykorzystywane są również do modernizacji istniejącego komina murowanego, gdy zamieniamy kocioł węglowy na gazowy lub olejowy. Niższa temperatura spalin z tych urządzeń sprawia, że może wykraplać się z nich woda, która w połączeniu z innymi produktami spalania tworzy kondensat niszczący ścianki komina murowanego. W takiej sytuacji konieczne jest wprowadzenie do kanału spalinowego sztywnych lub elastycznych rur ze stali kwasoodpornej. Ciąg dalszy artykułu w formacie pdf: |
Pobierz wersję pdf: Musi być dobry ciąg. Kominy, kominki
