Wewnętrzna instalacja kanalizacyjna jest instalacją grawitacyjną. Oznacza to, że ścieki odpływają wyłącznie pod własnym ciężarem. Pochodzą one ze wszystkich przyborów sanitarnych, pralek i zmywarek oraz na przykład z kotła kondensacyjnego. Należy przewidzieć ich przybliżoną ilość, gdyż pod tym kątem dobiera się odpowiednią średnicę rury łączącej urządzenie z pionem. Największej średnicy – 110 mm – wymaga podłączenia miski ustępowej, najmniejszej – 32 mm – podłączenie umywalki lub klimatyzatora odprowadzającego skropliny.
Wszystkie sanitaria łączy się z instalacją kanalizacyjną za pośrednictwem syfonów, w których znajduje się woda. Skutecznie zamyka ona drogę gazom kanalizacyjnym, które nie mogą przedostawać się do pomieszczeń. Syfony wytwarzane są najczęściej z tworzyw sztucznych lub stali niklowanej. Zależnie od ilości miejsca, które można na nie przeznaczyć, mogą mieć różny kształt. Syfony pełnią również funkcję odstojników, na których dnie odkładają się zanieczyszczenia stałe, np. piasek. Dzięki temu ograniczone jest zamulanie dalszej, trudno dostępnej części instalacji.
Ważne, aby pamiętać o okresowym usuwaniu osadu z syfonu. Syfony podłącza się do pionów, czyli wspólnych przewodów zbiorczych. Ścieki odbierane są na kolejnych poziomach, a następnie przez przewód odpływowy wyprowadzane poza budynek.
fot. Miciński
