|
| (fot. Drewpol) |
Podłoga, jest konstrukcją wielowarstwową układaną na stropie lub gruncie. Zależnie od przeznaczenia pomieszczenia stosuje się różne układy warstw z użyciem dostosowanych do tego celu materiałów. Wierzchnia warstwa użytkowa, nazywana też posadzką, może być wykończona drewnem, płytkami, kamieniem lub w inny sposób: na przykład przez malowanie lub pokrycie wykładziną.
Kładziona jest na warstwie podkładowej, która może pełnić rolę wyrównującą, nośną, a także dociskową dla warstw izolacji cieplnej, akustycznej i przeciwwilgociowej. Wszystkie warstwy są ważne i każda z nich powinna być umieszczona w projekcie i zgodnie z nim starannie ułożona. Ważne szczegóły konstrukcyjne znajdziemy na dołączonych do projektu rysunkach.
Warstwa podkładowa
Sposób jej wykonania oraz zastosowane materiały zależą od konstrukcji stropu, rodzaju ułożonych izolacji i planowanego pokrycia podłogowego. Warstwę podkładową wykonuje się w postaci wylewki betonowej, anhydrytowej, układa z płyt gipsowo-kartonowych, gipsowo-włóknowych, z desek albo płyt OSB. Na podłożach dostatecznie równych, gdy nie są układane warstwy izolacyjne, wystarczy wykonać podkład w formie cienkiej wylewki wyrównującej.
Podkłady wylewane nazywane też jastrychem układa się na mokro z betonu lub gotowych zapraw cementowych anhydrytowych. Grubość jastrychu układanego na izolacjach cieplnych i akustycznych powinna wynosić co najmniej 3,5 cm, a przy ogrzewaniu podłogowym odpowiednio więcej. Najczęściej spoiwem jest cement portlandzki, a wypełniaczem piasek. Jeśli ta warstwa powinna mieć większą grubość, często piasek zastępuje się żwirem lub pospółką. W razie potrzeby, tj. jeśli w podkładzie ma być umieszczona instalacja ogrzewania podłogowego lub dodatki powodujące, że podkład staje się wodoszczelny, dodaje się jeszcze tzw. plastyfikatory.
Podkład, który ma pokryć instalację ogrzewania podłogowego musi być odpowiednio grubszy. Taki podkład wykonuje się jako pływający, to znaczy oddzielony taśmą izolacyjną od ścian i innych elementów konstrukcyjnych budynku.
Duża płynność zaprawy anhydrytowej ułatwia wylanie jej na większych powierzchniach i powoduje wypełnienie przestrzeni między rurami wodnego ogrzewania podłogowego. Podkład taki nie kurczy się podczas schnięcia.
Podkłady anhydrytowe nie są odporne na działanie wody, dlatego nie nadają się do pomieszczeń mokrych.
Podkłady prefabrykowane wykonuje się z płyt wiórowych, gipsowych oraz anhydrytowych. Szczególnie popularne są ostatnio suche jastrychy z płyt gipsowo-kartonowych lub gipsowo-włóknowych – niezastąpione przy wykańczaniu poddaszy i w remontach. Typowe wymiary płyt to: szerokość 60 cm i długość 200-240 cm, a warstwa wierzchnia jest względem spodniej przesunięta o ok. 5 cm.
Płyty gipsowo-włóknowe dostępne są także jako zespolone z warstwą izolacji akustycznej lub termicznej – ze styropianu, miękkiej płyty pilśniowej lub wełny mineralnej. Ich krawędzie profilowane są na pióro i wpust lub na zakład, co ułatwia układanie i zapewnia uzyskanie równych połączeń. Płyty układa się w dwóch warstwach, z zachowaniem mijankowego układu spoin.
Jedną z zalet suchego jastrychu jest niewielki ciężar, dzięki czemu można go stosować również na drewnianych stropach belkowych.
Podkłady prefabrykowane konkurują skutecznie z wylewanymi także dlatego, że nie wymagają prowadzenia prac mokrych na miejscu budowy i zaraz po wykonaniu można je użytkować.
Izolacje
W podłogach stosuje się także warstwy chroniące przed ucieczką ciepła, hałasem, wodą i wilgocią.
Izolacje cieplne
W podłogach są to przede wszystkim płyty ze styropianu EPS 100-038 o gęstości min. 20 kg/m3 (im wyższa gęstość, tym większa odporność styropianu na ściskanie). Na stropie międzykondygnacyjnym może wystarczyć płyta grubości 1 cm, ale w podłodze na gruncie musi mieć co najmniej 6-8 cm (odpowiednia grubość warstwy izolacji powinna być podana w projekcie).
Jeśli izolacja ma być gruba, płyty dobrze jest układać w dwóch warstwach z przesunięciem spoin (mijankowo). Ułatwia to łączenie płyt i eliminuje mostki termiczne.
Izolacja akustyczna
Można do niej użyć specjalnego styropianu tzw. akustycznego, choć najczęściej wybieranym produktem są płyty z wełny mineralnej skalnej.
Izolacje przeciwwilgociowe
Zależnie od potrzeb, w podłogach stosuje się izolacje wodoszczelne, przeciwwilgociowe, a także paroszczelne w pomieszczeniach mokrych.
- Wodoszczelna w pomieszczeniu mokrym. W pomieszczeniach takich jak pralnia, w których umieszcza się wpust podłogowy do kanalizacji, stosuje się izolację typu ciężkiego układaną na podkładzie, który powinien być uformowany z co najmniej jednoprocentowym spadkiem w kierunku wpustu (co najmniej 1 cm na odcinku 1 m).
- Przeciwwilgociowa. Taką izolację stosuje się tam, gdzie podłoga może podciągać wilgoć gruntową. Tradycyjnie taką izolację wykonywało się z lepiku; obecnie częściej stosuje się powłoki bezspoinowe lub elastyczne membrany wodoszczelne (folia w płynie). Takimi izolacjami chroni się podłogi zarówno przed wilgocią gruntową, jak i przed wilgocią, jaka zagraża przegrodom w łazience, gdzie wprawdzie nigdzie nie stoi woda, ale często jest wilgotno.
Izolację przeciwwilgociową układa się bezpośrednio na podkładzie, a dopiero na niej ocieplenie.
- Paroszczelna. Jeśli podłoga jest zagrożona wilgocią mogącą przedostać się od dołu, np. ze znajdującej się poniżej pralni, należy sięgnąć po izolację paroszczelną. Wykonuje się ją z takich samych materiałów co przeciwwilgociową, ale umieszcza bezpośrednio na stropie.
