- Czym charakteryzują się: podkłady wylewane, podkłady prefabrykowane i płyty gipsowo-włóknowe?
- Jakie są rodzaje izolacji podłogowych?
- Jak wykonać warstwę wyrównawczą z zaprawy samopoziomującej?
Podposadzkowa warstwa podłogowa - podkład
To, w jaki sposób oraz z czego zostanie wykonany podkład podłogowy, zależy od kilku czynników - konstrukcji stropu, rodzaju ułożonych izolacji oraz planowanego pokrycia podłogi. Wykonuje się go w postaci wylewki - betonowej, anhydrytowej - lub układa z płyt gipsowo-kartonowych, gipsowo-włóknowych, OSB lub desek. Jeżeli podłoże jest dostatecznie równe, oraz gdy układanie warstwy izolacyjnej nie jest planowane, podkład możne stanowić cienka wylewka wyrównująca.
Podkład wylewany
Podkład wylewany to inaczej jastrych. Wykonuje się go na mokro z zapraw cementowych lub anhydrytowych. Układany na izolacji cieplnej oraz akustycznej, powinien mieć grubość co najmniej 3,5 cm. Przy ogrzewaniu podłogowym - odpowiednio więcej (zwykle ok. 6,5 cm). Najczęściej używanym spoiwem jastrychu jest cement portlandzki, a wypełniaczem piasek. Jeśli warstwa musi być grubsza, piasek często zastępuje się żwirem lub pospółką.
Gdy w podkładzie ma być umieszczona podłogówka lub zawiera on dodatki nadające mu wodoszczelność, do masy dodawane są jeszcze tzw. plastyfikatory. Podkład mający pokryć instalację ogrzewania podłogowego wykonuje się jako warstwę pływającą - oddzielając go taśmą izolacyjną od ścian i innych elementów konstrukcyjnych. Duża płynność zaprawy anhydrytowej ułatwia jej wylewanie na dużych powierzchniach oraz powoduje, że bez problemu wypełnia się przestrzeń pomiędzy rurami wodnego ogrzewania podłogowego. Podkład taki nie kurczy się podczas schnięcia.
Trzeba jednak pamiętać, że podkłady anhydrytowe nie są odporne na działanie wody, zatem nie nadają się do pomieszczeń mokrych.
Wykonanie wylewki samopoziomującej (anhydrytowej) krok po kroku
Podkłady prefabrykowane
Podkłady prefabrykowane wykonuje się z płyt. Bardzo popularne są ostatnio suche jastrychy z płyt gipsowo-kartonowych lub gipsowo-włóknowych. Ich standardowe wymiary to: szerokość 50-125 cm i długość do 3 m (warstwa wierzchnia jest przesunięta względem spodniej o ok. 5 cm).
Płyty gipsowo-włóknowe
Płyty gipsowo-włóknowe dostępne są także jako zespolone z warstwą izolacji akustycznej lub termicznej (styropian, miękka płyta pilśniowa bądź wełna mineralna). Ich krawędzie profilowane są na pióro i wpust lub zakład - co zapewnia uzyskanie równych połączeń. Zaletą takiego suchego jastrychu jest niewielki ciężar - można go bez obaw stosować na drewnianych stropach belkowych. Wykonanie podkładu tego typu nie wymaga prowadzenia prac mokrych, więc można go od razu użytkować.
Podposadzkowa warstwa podłogowa - izolacja
Warstwy izolacji chronią przed ucieczką ciepła, hałasem, wodą oraz wilgocią.
Izolacja cieplna to przede wszystkim płyty ze styropianu typu dach/podłoga. W podłodze na gruncie minimalna grubość izolacji to 12-15 cm. Odpowiednia grubość warstwy powinna być określona w projekcie budynku. W przypadku grubej izolacji, płyty najlepiej układać dwuwarstwowo z przesunięciem spoin.
Do wykonania izolacji akustycznej można użyć specjalnego styropianu akustycznego lub płyt z wełny mineralnej skalnej. Zależnie od potrzeb, stosuje się również izolacje wodoszczelne, przeciwwilgociowe oraz paroszczelne. W pomieszczeniach mokrych, w których montowany jest wpust podłogowy (pralnia, łazienka), wykonuje się izolację wodoszczelną typu ciężkiego, układaną na podkładzie, który powinien być uformowany z co najmniej jednoprocentowym spadkiem (1 cm na odcinku 1 m) w kierunku wpustu.
Izolację przeciwwilgociową wykonuje się w miejscach, gdzie podłoga może podciągać wilgoć gruntową. Najczęściej tworzy ją folia budowlana. Układa się ją bezpośrednio na podkładzie, a dopiero na nich znajduje się ocieplenie. W przypadku, gdy podłoga jest narażona na wilgoć od dołu, np. ze znajdującej się poniżej pralni, należy wykonać izolację paroszczelną (z takich samych materiałów co przeciwwilgociową) - bezpośrednio na stropie.
Podposadzkowa warstwa podłogowa - warstwa wyrównawcza z zaprawy samopoziomującej
Ułatwia ona układanie posadzki. Na ogół wylewa się ją z zaprawy samopoziomującej, która po połączeniu z wodą, przez krótki czas ma bardzo płynną konsystencję. Łatwo ją wtedy rozprowadzić, wypełniając wszelkie nierówności. Jednocześnie powstaje idealnie pozioma, gładka powierzchnia, jakiej nie da się uzyskać zaprawą tradycyjną. Gotowa wylewka samopoziomująca nie ustępuje jej właściwościami mechanicznymi. Niektóre wylewki mogą nawet stanowić, ostateczną warstwę użytkową - np. tam, gdzie nie muszą wyglądać bardzo reprezentacyjnie. Nic też nie stoi na przeszkodzie, by wykończyć je farbą do posadzek bądź płytkami.
Pamiętajmy, że zbyt gęsta zaprawa nie będzie się dobrze rozlewać. W zbyt rzadkiej może dojść do rozdzielenia składników, co znacznie pogarsza wytrzymałość powierzchni. Podczas przygotowywania masy, trzeba zatem bardzo dokładnie przestrzegać zalecanych proporcji wody i suchej mieszanki.
Grubość warstwy powinna mieścić się w granicach podanych przez producenta, np. 1-5 mm, 2-10 mm lub 10-25 mm. Grubowarstwowa wylewka nie rozleje się dobrze w cieńszej warstwie, zaś cienkowarstwowa, ułożona grubo, będzie miała skłonność do spękań skurczowych. Produkty tego typu są dość drogie i dlatego zwykle wykonuje się z nich cienkie warstewki. Proces mieszania, wylewania i wstępnego rozprowadzania nie może trwać dłużej niż kilkadziesiąt minut. Wymaga to sprawnej organizacji pracy - zwłaszcza w przypadku dużej powierzchni.
Redakcja BD
fot. otwierająca: Austrotherm
Dodaj komentarz