1) Przystępowanie do prac przy instalacji wodnej i kanalizacyjnej bez wcześniejszego dokładnego rozplanowania kuchni i łazienek
Prowadzi to do konieczności przerabiania wykonanych już instalacji, co jest tym bardziej kłopotliwe i kosztowne, im później dostrzeżona zostanie konieczność przeróbek. W razie zauważenia błędów (lub zmiany pomysłu na aranżację pomieszczeń), nie wolno zwlekać z poprawkami, bo po wykonaniu tynków i położeniu płytek ceramicznych wszelkie modyfikacje będą znacznie kosztowniejsze.
2) Umiejscowienie przyłącza wodociągowego czy zespołu hydroforowego w pomieszczeniu niepozwalającym na montaż urządzeń do uzdatniania wody
Nawet jeśli jej jakość nie budzi zastrzeżeń w momencie, kiedy budujemy dom, to odkamienianie czy odżelazianie wody może okazać się niezbędne po kilku czy kilkunastu latach. Jeśli brak miejsca uniemożliwi zamontowanie odpowiednich urządzeń, będziemy mieli kłopot.
3) Zaplanowanie szczelnego zbiornika na nieczystości (szamba) w miejscu niepozwalającym na opróżnianie go bez konieczności wjazdu wozu asenizacyjnego na teren posesji
Najlepiej urządzić wszystko tak, by przyłącze do opróżniania zbiornika zamontowane było w ogrodzeniu w odległości nie większej niż kilka metrów od wjazdu na posesję, co pozwoli na opróżnianie szamba także podczas nieobecności mieszkańców.
4) Wykonanie instalacji wodociągowej z rur miedzianych w rejonach, gdzie woda jest z natury miękka
Kwaśny odczyn wody powoduje korozję przewodów z miedzi. Właściwym rozwiązaniem jest zastosowanie rur z tworzyw sztucznych.
5) Poprowadzenie rur z wodą zimną w miejscach narażających je na nagrzewanie, brak izolacji między przewodami z wodą ciepłą i zimną
Zimna woda musi być rzeczywiście zimna, w przeciwnym wypadku w rurach mogą rozwijać się kultury szkodliwych bakterii. Ponadto silne nagrzewanie rur z plastiku (np. w wyniku poprowadzenia ich przy przewodzie kominowym) może skutkować rozszczelnianiem połączeń. W razie konieczności ułożenia ich w miejscach narażonych na nagrzewanie, należy je izolować cieplnie, np. wełną mineralną lub otuliną odporną na wysoką temperaturę (stosowaną też w instalacjach solarnych).
6) Brak zaworów ograniczających ciśnienie i temperaturę wody płynącej do punktów poboru
Zmiany ciśnienia i temperatury wody wypływającej z kranu są denerwujące, a w tym drugim przypadku nawet niebezpieczne. Jeśli sieć wodociągowa nie zapewnia stałego ciśnienia, za wodomierzem trzeba zainstalować zawór regulacyjny, ograniczający je do 2,5-3 barów. Z kolei jeśli źródło ciepła może nagrzewać wodę w zbiorniku c.w.u. zbyt mocno (np. kocioł węglowy, instalacja solarna, kominek z płaszczem wodnym), to na przewodzie zasilającym ciepłej wody należy zamontować termostatyczny zawór przeciwoparzeniowy, ustawiony na 50-55°C.
7) Niewykonanie pętli cyrkulacyjnej w instalacjach z centralnym przygotowaniem ciepłej wody użytkowej
Można z tego zrezygnować jedynie wtedy, gdy odległość wszystkich punktów poboru wody od źródła wody ciepłej wynosi co najwyżej 2-3 m (ale wtedy zwykle montuje się po prostu kocioł dwufunkcyjny lub ogrzewacz przepływowy). W każdej innej sytuacji brak pętli cyrkulacyjnej bardzo obniża komfort i prowadzi do marnotrawienia wody.
8) Nieprzemyślane i niestaranne sporządzenie przyłączy do baterii ściennych
Złe ulokowanie takich przyłączy jest źródłem problemów z doborem armatury i powoduje, że baterie źle wyglądają i niewygodnie się z nich korzysta. Niedbałe prowadzenie rur sprawia też, że montaż baterii w pozycji poziomej będzie utrudniony - możliwy jedynie dzięki połączeniom mimośrodowym.
9) Położenie rur w zbyt płytkich bruzdach
Nieuniknionym skutkiem jest pękanie pokrywającej je warstwy tynku, z którym to zjawiskiem właściwie nie sposób sobie poradzić. W skrajnych wypadkach może to również wywołać kłopoty na etapie montażu armatury (brak możliwości zlicowania baterii i zaworów ze ścianą).
10) Nieprawidłowe wykonanie instalacji w miejscach zmian kierunku prowadzenia rur
W przypadku przewodów sztywnych należy zawsze stosować odpowiednie kolanka. Przewody elastyczne mogą być wyginane wyłącznie w zakresie dopuszczanym przez producenta i podanym w dokumentacji technicznej. Przekroczenie tych wartości może prowadzić do uszkodzenia rur, zwiększa też znacznie opory hydrauliczne w instalacji. Dla rur kanalizacyjnych kąt zbliżony do prostego osiąga się poprzez łączenie ze sobą dwóch kolan 45-stopniowych - inne pomysły mogą skutkować potem niedrożnością instalacji.
11) Niestaranne mocowanie rur kanalizacyjnych
Rury te bezwzględnie muszą zostać stabilnie przytwierdzone do ścian lub podłoża przy użyciu właściwych uchwytów, przy czym szczególnie istotne jest to w pobliżu przyłączonych do instalacji urządzeń oraz jej punktów węzłowych. Niesolidny montaż sprawia, że (prędzej lub później) połączenia rur na wcisk ulegają rozszczelnieniu, co w najlepszym razie może powodować przedostawanie się do pomieszczeń nieprzyjemnych zapachów, a w skrajnych sytuacjach grozi wyciekiem nieczystości.
12) Wykonanie wspólnych podejść dla miski sedesowej i innych urządzeń sanitarnych
Intensywny przepływ nieczystości w przewodzie odprowadzającym je z sedesu to przyczyna wysysania wody z syfonów zabezpieczających inne urządzenia, a więc i rozchodzenia się nieprzyjemnych zapachów.
Redaktor: Adam Jamiołkowski
Na zdjęciu otwierającym: Szambo najlepiej ulokować blisko ogrodzenia, by jego opróżnianie było możliwe bez konieczności wjeżdżania ciężkiego samochodu na posesję (fot. Ecobet)
Dodaj komentarz