Najpierw przyłącze
(fot. Ospel) |
Parametry przyłącza, a więc liczba faz i moc, powinny być dostosowane do sposobu użytkowania domu. W typowych warunkach, moc umowna potrzebna do zasilania domu jednorodzinnego wynosi 9–16 kW (niekiedy może być ona ograniczona obciążeniem istniejącej sieci elektroenergetycznej). Na czas budowy możemy wystąpić o inne warunki korzystania z energii elektrycznej (np. o mniejszą moc) i podłączyć tzw. rozdzielnicę budowlaną. Po wybudowaniu domu, z przyłącza wyprowadzana jest kablem wewnętrzna linia zasilająca (wlz), doprowadzająca prąd do rozdzielnicy głównej.
Lokalizacja elementów instalacji
Montaż wewnętrznej instalacji elektrycznej wykonuje się na etapie stanu surowego zamkniętego, rozpoczynając od ustalenia lokalizacji rozdzielnicy, punktów oświetleniowych i łączników, gniazd oraz miejsc podłączenia stałych urządzeń elektrycznych (pralki, lodówki czy kuchenki). Lokalizację tych elementów najlepiej zaznaczyć kredą na ścianach i sufitach. Przy bardziej rozbudowanym okablowaniu, warto również w poszczególnych miejscach nakleić kartki z opisem funkcji danego elementu. Nie można też zapomnieć o ustaleniu przebiegu przewodów innych instalacji (np. antenowej, komputerowej, alarmowej), choć niektóre z nich można zastąpić łączami bezprzewodowymi.
Redakcja BudujemyDom
Ciąg dalszy artykułu w wydaniu papierowym miesięcznika Budujemy Dom 7-8/2012