- Jak powstaje wilgoć technologiczna i zdarzeniowa?
- Jak zmierzyć wilgotność podłoża?
- Jak przyspieszyć wysychanie nowego domu?
Wilgoć technologiczna i zdarzeniowa
Wiele prac budowlanych prowadzonych jest w tzw. technologiach mokrych, gdy do wznoszonego budynku wprowadza się znaczne ilości wody zarobowej używanej do utworzenia np. betonów podłogowych czy tynków na ścianach i suficie. Woda jest bowiem niezbędna przy hydratacji cementu lub uwodnienia gipsu, co prowadzi utwardzenia się tych spoiw. Oczywiście znaczna część wody wchodzi w reakcję chemiczną zmieniając strukturę materiału jak i wchłaniana jest przez podłoże, ale paruje też do wnętrza istotnie zwiększając wilgotność powietrza.
Zawilgocenie materiałów budowlanych może być również spowodowane niewłaściwym ich zabezpieczeniem przed opadami - zarówno przed ich wbudowaniem jak i po utworzeniu ścian i stropów - co znacząco wpływa na przedłużenie procesu wysychania.
Ocena stanu zawilgocenia nowego domu nie jest łatwa, gdyż standardowy, krótkotrwały pomiar wilgotności powietrza wewnętrznego nie jest wystarczający ze względu na znaczący wpływ temperatury i intensywności wietrzenia, co nie odzwierciedla poziomu rzeczywistej wilgoci zawartej w ścianach i podłogach. Dlatego wstępna ocena powinna być przeprowadzona w wygrzanym pomieszczeniu przy temperaturze powietrza 20°C i funkcjonującej w normalnym trybie wentylacji w przeciągu kilku dni. Oczywiście istotny wpływ na wyniki pomiaru będą miały również warunki atmosferyczne i przy ocenie stopnia wysuszenia wnętrza trzeba uwzględnić ilość pary wodnej doprowadzanej z powietrzem wentylacyjnym.
O znacznej wilgotności wewnątrz domu będą świadczy również ciemniejsze plamy na tynku czy podłodze, mięknięcie papieru czy zaparowania na szybach w chłodnych porach roku. Mokre podłoże np. podłogi łatwo też wykryć przykrywając jej fragment folią, pod którą pojawi się wtedy przebarwienie.
Pomiar wilgotności podłoża
Utrzymująca się przez długi czas wysoka wilgotność powietrza w pomieszczeniach wymaga przeprowadzenia pomiaru zawilgocenia ścian i podłóg, zwłaszcza gdy planowane jest ułożenie posadzek drewnianych bądź drewnopochodnych. Pod takie pokrycia podłoga musi być dostatecznie sucha - wilgotność cementowego jastrychu nie może przekraczać 2%, a przy podłożach anhydrytowych 0,5%. Również ściany powinny być wysuszone do poziomu zawilgocenia nie większego niż 5%, choć pod pokrycia malarskie zalecana jest wilgotność mniejsza niż 2-3%.
Orientacyjny pomiar wilgotności podłoża można przeprowadzić przy użyciu elektronicznych mierników rezystancyjnych lub pojemnościowych, ale dokładne wyznaczenie wilgotności przeprowadza się tzw. metodą karbidową CM lub suszarkową. W oby metodach z podłoża pobierane są próbki materiału przy użyciu np wiertła koronowego i dokładnie zważone. Metoda CM to profesjonalny sposób określenia wilgotności z użyciem specjalistycznego oprzyrządowania i wykorzystywana jest głównie przy badaniu podłóg przed ułożeniem parkietu. W wybranym miejscu z podłoża pobiera się próbkę sięgającą do głębokości ok. 2/3 grubości jastrychu i następnie rozdrabnia masę wybranego materiału. Po odważeniu 50 g, próbkę wsypuje się do butli i umieszcza ampułkę z karbidem. W wyniku reakcji w wodą wytwarza się acetylen w ilości proporcjonalnej do zawartości wilgoci w próbce wywołując odpowiednie ciśnienie odczytywane na manometrze, a wielkość ta określa zawartość wody w próbce.
Równie dokładnie choć w dłuższej procedurze możemy wyznaczyć wilgotność próbek metoda suszarkową. Próbki pobieramy w kilku miejscach, a także na różnej głębokości, co pozwoli na wyznaczenie rozkładu wilgoci w przekroju przegrody. Powinny być one możliwie duże, dzięki czemu zwiększa się dokładność pomiaru, np. z użyciem wiertła średnicy co najmniej 50 mm. Pobrany materiał ważymy i umieszczamy np. w piekarniku nastawionym na temperaturę 105°C. Co pewien czas ponownie ważymy suszącą się próbkę, aż do czasu ustalenia się stałej masy, co będzie świadczyć o odparowaniu całej wilgoci. Różnica ciężaru próbki "mokrej" i suchej, podzielona przez ciężar próbki suchej określi procentową zawartość wody w pobranym materiale. Przykładowo jeśli waga pobranej próbki to 100 g, a po wysuszeniu waży ona 95 g zatem różnica wagi to 5 g. Po podzieleniu na przez 95 g suchego materiału otrzymujemy wynik 0,053, co odpowiada wilgotności 5,3%, czyli nieco ponad dopuszczalną wartość.
Jak przyspieszyć wysychanie nowego domu?
Naturalny spadek zawilgocenia w nowym domu zależy przede wszystkim od warunków atmosferycznych decydujących o temperaturze i wilgotności powietrza.
W sezonie letnim wysoka temperatura sprzyja odparowaniu wody z podłoża, ale np. w okresach burzowych duża wilgotność powietrza utrudnia odprowadzenie zawilgocenia. Szybsze osuszanie, ale kosztem wydatków na ogrzewanie osiągniemy zimą, gdy zawartość wilgoci powietrzu zewnętrznym jest znacznie niższa niż latem, co umożliwia skuteczniejsze przejmowanie jej przez wentylację pomieszczenia stosując zasadę: grzej i wietrz.
Orientacyjnie przy utrzymywanej temperaturze i wilgotności powietrza na poziomie 20°C i 50% wilgotności względnej jastrych cementowy o grubości 5 cm uzyskuje wilgotność poniżej 2% po upływie dwóch miesiącu, a anhydrytowy wysycha poniżej 0,5% wilgotności w ciągu miesiąca.
Przyspieszenie procesu wysychania wnętrza można uzyskać przy użyciu choćby popularnych nagrzewnic wentylatorowych lub poprzez osuszanie kondensacyjne. Przy znacznym zawilgoceniu w całym przekroju przegrody w wyniku np. zalania stosuje się powierzchniowe osuszanie mikrofalowe.
Zastosowanie nagrzewnic wentylatorowych wymaga ograniczenia temperatury nagrzewania podłoża do 35°C oraz intensywnej wentylacji, przy czym metody tej nie można stosować na niedostatecznie związanych podłożach np. cementowych wcześniej niż 30 dni od ich utworzenia.
Wydajną, a przy tym mniej energochłonną metodą jest osuszanie kondensacyjne z użyciem profesjonalnych urządzeń jak i domowych klimatyzatorów. Mechanizm osuszania polega na schładzaniu przepływającego powietrza, co powoduje wykraplanie pary wodnej, którą zbiera się w pojemniku lub spływa do kanalizacji. Jednocześnie na wylocie powietrze jest nagrzewane, co intensyfikuje odparowanie wilgoci z podłoża, a nawilżone w ten sposób powietrza wraca do osuszacza gdzie ulega schłodzeniu.
Warunkiem skuteczności osuszania jest zamknięcie obiegu powietrza w pomieszczeniu poprzez jego uszczelnienie.
Inną metodą jest osuszanie absorpcyjne funkcjonujące podobne do kondensacyjnego, z tym, że rolę pochłaniacza wilgoci pełni absorber (materiał o dużej chłonności). Przepływające przez niego powietrze oddaje zawartą w nim wodę, a po podgrzaniu wraca do pomieszczenia i suszy przegrody.
Przy znacznym i głębokim zawilgoceniu stosuje się osuszanie mikrofalowe, które pracuje na zasadzie wgłębnego podgrzewania wody zawartej w murze powodując jej odparowanie i dyfuzję w kierunku powierzchni. Intensywność odparowania zwiększają instalowane termowentylatory, które mogą pracować również niezależnie od generatorów mikrofalowych. Pomieszczenie osuszane w ten sposób musi być dobrze wentylowane i niekiedy instalowane są dodatkowe osuszacze powietrza na jego dolocie.
Odpowiedniej procedury osuszania wymagają natomiast podłoża z ogrzewaniem podłogowym. Na takich powierzchniach konieczne będzie przeprowadzenie procesu wygrzewania w ciągu przynajmniej 4 tygodni, przy czym przyrosty temperatury podłoża nie mogą być większe niż 0,5°C na dobę.
Redakcja BudujemyDom
fot. otwierająca: Wienerberger
Dodaj komentarz