- Kiedy wykorzystujemy gładzie natynkowe?
- Jak przygotować ściany do nakładania gładzi?
- W jaki sposób możemy nakładać gładzie tynkarskie?
- Jak przygotować gładź do nałożenia?
- Jak nakładać gładź na podłoże?
- Czy nałożoną gładź trzeba jeszcze wyrównać?
Na jakie ściany?
Gładzie natynkowe wykorzystywane są do wyrównywania i wygładzania nowych tynków, bądź jako etap prac remontowych na odnawianych powierzchniach. Podłożem bazowym pod takie powłoki są najczęściej tynki wapienne, cementowo-wapienne lub gipsowe, a także płyty gips-kartonowe. Niekiedy gładzie te mogą również pełnić rolę samodzielnej powłoki wykańczającej na surowych i starannie wymurowanych ścianach z bloczków gipsowych, a nawet z cegły silikatowej. Jednak najczęściej są nakładane przy modyfikacji i remoncie powierzchni ścian i sufitów, które mogą wymagać przeprowadzenia odpowiednich zabiegów umożliwiających skuteczne i trwałe wygładzenie powierzchni.
Szczególnie kłopotliwe mogą okazać się powierzchnie zabrudzone substancjami przebarwiającymi np. dymem, a także ograniczającymi przyczepność np. tłuszczem. Oczywiście ściany przewidziane do nałożenia gładzi nie mogą być zawilgocone, a widoczne objawy wskazujące na zagrzybienie wymagają przeprowadzenia radykalnej naprawy tynku - gładź nie zlikwiduje tych przyczyn.
Przygotowania do nakładania gładzi
Na surowych tynkach lub powierzchniach pokrytych jedynie gruntem, powierzchnie wystarczy oczyścić np. odkurzaczem na sucho lub przez zmycie i zlikwidować wszelkie miejscowe uszkodzenia czy nierówności tynku. Przyjmuje się, że nierówności pod doborowe pokrycia gładzią powierzchni tynku, nie powinny przekraczać 2 mm pod łatą kontrolną długości 2 m. Wstępne przygotowanie powierzchni w tym zakresie znacznie ułatwi późniejsze nałożenie gładzi, która przy w miarę jednakowej grubości, będzie równomiernie wysychać. Również ściany pokryte niezbyt grubą warstwą farby na bazie polimerów nie powinny przysporzyć problemów z nałożeniem gładzi na oczyszczona powierzchnie.
Natomiast znacznie bardziej pracochłonna będzie renowacja powierzchni pokrytych grubą warstwa farb - często o nieznanym składzie - które z reguły trzeba będzie usunąć. W razie wątpliwości wystarczy w wybranym miejscu nałożyć 2-3 mm warstwę gładzi i po jej stwardnieniu sprawdzić jak trzyma się podłoża. Oderwanie jej wraz z farbą będzie wskazywać na konieczność usunięcia jej z całej powierzchni.
Dość łatwo można pozbyć się powłok z farb wapiennych i klejowych, które dają się całkowicie usunąć po uprzednim namoczeniu, gdyż farby te odchodzą od podłoża w stanie mokrym i po spęcznieniu. Spęczniałą farbę zeskrobuje się płasko przesuwaną szpachelką, przy niewielkim nacisku, aby nie rysować tynku.
Łuszczące się lub słabo przylegające farby dyspersyjne usuwa się przez przeszlifowanie powierzchni lub za pomocą gładzi polimerowej. Pełni ona rolę "powłoki kruszącej", gdyż w wyniku skurczu podczas twardnienia odrywa starą farbę od podłoża. Wystarczy więc szpachelką zeskrobać obie powłoki równocześnie.
Miejscowe przebarwienia powierzchni spowodowane np. dymem papierosowym, rdzawymi wykwitami czy tłustymi plamami trzeba będzie zaizolować powłoką ze specjalnej farby izolującej, a w przypadku zatłuszczenia po zmyciu powierzchni rozpuszczalnikiem lub detergentem.
Gładzie tynkarskie i sposób ich aplikacji
W składach budowlanych spotkamy wiele produktów przeznaczonych do utworzenia gładkich pokryć ściennych, przy czym występują one w dwóch postaciach - jako gotowe do nakładania masy lub w formie proszku do zarobienia wodą. Gładzie gotowe do użycia to z reguły produkty polimerowe o konsystencji gęstej farby, natomiast jako materiał sypki dostępne są gładzie gipsowe, anhydrytowe lub wapienne. W każdej z tych grup produktów występuje wiele odmian różniących się własnościami użytkowymi i technologicznymi co szczegółowo określane jest w instrukcji stosowania i w karcie katalogowej konkretnego produktu.
Gładzi niezależnie od ich rodzaju, z reguły nie należy używać do wyrównywania powierzchni, gdy odchylenia od płaszczyzny przekraczają 5 mm, gdyż mogą się złuszczać. W takich miejscach wstępnie wyrównujemy ścianę masą szpachlową, a następnie na całą powierzchnię naciągamy gładź.
Utworzenie gładzi przebiega w kilku etapach polegających na przygotowaniu masy wygładzającej, nałożeniu jej na podłoże, wyrównaniu utworzonej warstwy, oszlifowanie jej po stwardnieniu i ewentualnie wykonanie miejscowych poprawek.
Przygotowanie gładzi
Najłatwiejsze w użyciu są gotowe gładzie polimerowe - przed nałożeniem wystarczy wymieszać je w opakowaniu handlowym. W razie potrzeby można zmieniać ich konsystencję dodając niewielkie ilości wody.
Przygotowanie gładzi w postaci suchej powinno przebiegać według zaleceń producenta, najczęściej według poniższych zasad:
- materiał gipsowy należy zawsze wsypywać do wody, a nie odwrotnie;
- ilość wody powinna zapewniać uzyskanie pożądanej konsystencji bez konieczności jej dolewania;
- do mieszania należy używać mieszadeł wolnoobrotowych, aby nie powodować napowietrzenia zaprawy, co skutkuje uzyskaniem porowatej powierzchni nakładanej warstwy;
- po każdym zużyciu przygotowanej porcji należy dokładnie umyć naczynia i narzędzia, gdyż resztki twardniejącego gipsu skracają czas wiązania następnej porcji.
Nakładanie gładzi na podłoże
W tradycyjny sposób nakładane są głównie gładzie "z proszku" o dość sztywnej strukturze, do czego wykorzystuje się szeroką pacę, którą rozprowadza się masę wyrównującą warstewką grubości nie większej niż 2 mm.
W przypadku gładzi polimerowych można nakładać je przy użyciu specjalnego wałka lub nawet malarskiego. Ten sposób aplikacji jest szczególnie korzystny przy bardzo równych podłożach, gdyż umożliwia precyzyjne nałożenie cienkiej i równomiernej powłoki wygładzającej. Wałek po prostu zanurza się w odpowiednio gęstej masie, którą rozprowadza po ścianie w sposób podobny jak przy malowaniu.
Przy pokrywaniu większych powierzchni wykorzystuje się także aparaty natryskowe nanoszące gładź przy użyciu sprężonego powietrza.
Wyrównanie powierzchni
Nałożoną gładź przed jej stwardnieniem wygładza się przy użyciu tzw. pióra lub szerokiej pacy. Od precyzji przeprowadzenia tego zabiegu zależy jakość uzyskanej powierzchni co wpływa na pracochłonność szlifowania i zakres przeprowadzanych później poprawek.
Szlifowanie powierzchni
To najbardziej uciążliwa czynność przy tworzeniu gładzi, gdyż nawet użycie szlifierek tzw. żyraf z odciągiem pyłu nie gwarantuje czystości powietrza. Niektóre rodzaje gładzi co prawda umożliwiają bezpyłowe wygładzenie, ale wymaga to posiadania dużego doświadczenia w tym zakresie przez osoby wykonującej taką pracę.
Redakcja BudujemyDom
Na zdjęciu otwierającym: Uzupełnianie ubytków na ścianie przez nakładanie gładzi gipsowej Knauf MP Finish (fot. Knauf)
Dodaj komentarz