Brzegi tarasu zwieńczone okapnikiem z blachy wystającym 3-5 cm poza płytę chronią nie tylko przed zaciekami na elewacji, ale przede wszystkim przed wnikaniem wody pod płytki. Na dużych tarasach bez osłon niezbędne są rynny przy najniższej krawędzi.
Okapniki mocuje się w kleju do płytek, perforując wchodzący pod nie brzeg dla lepszej przyczepności. Krawędzie płytek uszczelniamy silikonem, nadając im trójkątny kształt.
W tarasach ocieplanych izolacja sięga krawędzi płyty i wymaga ochrony przed czynnikami atmosferycznymi. Można ją otynkować na siatce jak przy ocieplaniu domu lub - co lepsze - zastosować blaszaną osłonę.
Częstą przyczyną przecieków jest nieodpowiednie mocowanie słupków balustrady w płycie tarasowej, co narusza izolację. Miejsce osadzenia słupków uszczelniamy silikonem w formie stożkowego pierścienia lub montujemy je od spodu płyty lub na krawędzi czołowej.
Szczelność i trwałość tarasu zapewnia prawidłowe połączenie warstw z elewacją. Izolacja przeciwwodna (np. papa na warstwie spadkowej) wywinięta jest na ścianę do wysokości 15-20 cm, a w narożniku wypełniona skośnie, umożliwiając łagodne zagięcie.
W przypadku izolacji podpłytkowej narożnik uszczelniamy taśmą izolacyjną, a ścianę pokrywamy płynną folią. Dla ochrony przed zabrudzeniem i wodą pas ściany przy podłodze tarasu wykładamy płytkami ceramicznymi. Płytki nie stykają się z nawierzchnią tarasu - w narożniku pozostawiamy przerwę dylatacyjną z taśmą uszczelniającą i silikonem. Górną krawędź cokołów zabezpieczamy silikonem lub masą akrylową.
Na zdjęciu otwierającym: Już po kilku sezonach użytkowania, a bywa że wcześniej, balkon lub taras może wymagać remontu. Najczęściej spotykane usterki to odspajające się od podłoża płytki ceramiczne. (fot. Sopro)
Dodaj komentarz