Gdzie i jak montować skrzynkę gazową?

Instalacja gazowa budynku - co mówią przepisy?

Zgodnie z przepisami (Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r.), instalacja gazowa budynku zasilanego z sieci ma mieć zainstalowany na przyłączu kurek główny, umożliwiający odcięcie dopływu gazu. Kurek powinien być zainstalowany na zewnątrz budynku, w wentylowanej szafce z materiału co najmniej trudno zapalnego, przy ścianie, we wnęce ściennej lub w odległości nieprzekraczającej 10 m od zasilanego budynku, w miejscu łatwo dostępnym i zabezpieczonym przed wpływami atmosferycznymi, uszkodzeniami mechanicznymi i dostępem osób niepowołanych.

W zabudowie jednorodzinnej i zagrodowej dopuszczono instalowanie kurka głównego w odległości większej niż 10 m od zasilanego budynku, w wentylowanej szafce usytuowanej w linii ogrodzenia od ulicy lub ciągu pieszego, z dostępem do niej od strony zewnętrznej działki budowlanej. W takim przypadku na ścianie budynku należy zastosować dodatkowy zawór odcinający.

Kurek główny ma być zamontowany co najmniej 0,5 m od poziomu terenu oraz co najmniej 0,5 m od najbliższej krawędzi okna, drzwi lub innego otworu.

Poza kurkiem (czyli zaworem) głównym, w szafce (skrzynce) gazowej znajdują się zwykle reduktor ciśnienia i gazomierz.

Instalacja gazowa budynku - jak to wygląda w praktyce?

W praktyce szczegółowe warunki techniczne budowy infrastruktury przyłączeniowej określa umowa o budowę przyłącza zawarta z dostawcą gazu. Skrzynki sytuuje się w linii ogrodzenia, żeby pracownicy gazowni mieli do nich łatwy dostęp, gdy chcą odczytać stan licznika, czy kiedy zajdzie potrzeba zamknięcia dopływu paliwa.

Niekiedy skrzynki montowane są na ścianie, jednak może się to wiązać z koniecznością notarialnego ustanowienia służebności przesyłu na rzecz dostawcy gazu. Instalacja do kurka głównego jest bowiem własnością przedsiębiorstwa przesyłowego.

Szafka gazowa we wnęce murowanego ogrodzenia. (fot. A. Papliński)

Budowa szafek gazowych

Wymiary szafek dla najczęściej stosowanego gazomierza wynoszą 60 × 60 × 25 cm. Szafki wolno stojące na granicy posesji montuje się na fundamencie z prefabrykatu betonowego albo na podstawie z tworzywa sztucznego.

Rekomendowane są szafki z tworzyw, co umożliwia zdalny odczyt wskazań gazomierza.

Na rynku znajdziemy jednak rozmaite:

• plastikowe, obecnie najczęściej stosowane w domach jednorodzinnych;
• z laminatu, czyli tworzyw poliestrowo-szklanych;
• z metalu, najczęściej stali kwasoodpornej.

W "Warunkach technicznych dla standardowych szafek gazowych" dominującej na rynku Polskiej Spółki Gazownictwa można przeczytać:

"Szafkę gazową należy wykonać z wysokiej jakości, trudno zapalnego, samogasnącego tworzywa sztucznego, o dużej wytrzymałości mechanicznej, odpornego na działanie czynników atmosferycznych, agresywnych czynników chemicznych oraz na odkształcenia mechaniczne. Powierzchnia zewnętrzna powinna być pokryta warstwą żywicy ochronnej, zapewniającej szafce wysoką odporność na warunki atmosferyczne (w zakresie temperatur od -30°C do +60°C) oraz na promieniowanie ultrafioletowe (UV) i nie wymagająca konserwacji. Dopuszcza się inne wykonanie szafki gazowej, spełniające wymagania, np. przez zastosowanie materiału, który gwarantuje cechy szafki określone powyżej i nie wymaga lakierowania. Szafka gazowa powinna być wentylowana w sposób naturalny przez nawiewne i wywiewne otwory wentylacyjne. Powinna być w kolorze żółtym, a na zewnętrznej stronie - na drzwiczkach - powinny być umieszczone w sposób trwały następujące napisy: GAZ, tel. 992 i mniejszy: Własność PSG."

Co jednak nie znaczy, że wszyscy muszą mieć żółte skrzynki gazowe! Jeśli w umowie na wykonanie przyłącza inwestor zaznaczy, że sam kupi skrzynkę, może wybrać brązową czy beżową.

Redaktor: Janusz Werner
Na zdjęciu otwierającym: Żółta skrzynka gazowa na podstawie z tworzywa (fot. A. Papliński)