Remont komina nad dachem

Czego dowiesz się z artykułu?

• Jak naprawić zniszczone wykończenie komina?
• Jak wymurować nowe zakończenie komina?
• Czym przykryć komin?
• Jak wykonać obróbkę blacharską komina?

Zewnętrzna część komina najczęściej wykonana jest z cegły pełnej - ceramicznej lub silikatowej - a z zewnątrz pokryta warstwą tynku. Z upływem czasu materiały te tracą swoją wytrzymałość i ulegają kruszeniu, co może prowadzić nawet do zawalenia się komina.

Ocena stanu wystającej ponad dach części komina jest stosunkowo łatwa, o ile dostęp do niej jest wygodny i bezpieczny. Wstępnej oceny można dokonać za pomocą lornetki, obserwując komin z ziemi lub przez wyłaz dachowy.

Naprawianie zniszczonego wykończenia komina

W górnej części komina, wystającej ponad poziom dachu, dochodzi do częstego odparzania i odpadania tynku. Gwałtowne zmiany temperatury spalin u wylotu komina, w połączeniu z deszczem i mrozem, prowadzą do szybkiego odspajania się tynku. Niestabilna okładzina nie tylko negatywnie wpływa na estetykę komina, ale również stwarza ryzyko uszkodzenia pokrycia dachowego. Dodatkowo, wilgoć zawarta w spalinach oraz powietrzu usuwanym przez komin stopniowo wnika w jego ścianki, co przyspiesza proces niszczenia pod wpływem mrozu. Zalegająca w pęknięciach i szczelinach woda pogłębia degradację cegły, prowadząc do jej szybkiego kruszenia.

Otynkowanie komina to łatwy i tani sposób jego wykończenia (fot. Atlas)

Skuwanie tynku z komina i nakładanie nowego nie zapewnia jego wieloletniej trwałości, szczególnie w przypadku kominów bez wkładu i z licznymi kanałami wentylacyjnymi.

Aby poprawić trwałość tynku na kominie, można zastosować preparaty gruntujące poprawiające przyczepność tynku do podłoża (tworząc tzw. warstwę sczepną) oraz dodatki do zaprawy zwiększające jej szczelność i mrozoodporność.

Alternatywą dla tynkowania jest wykończenie komina mrozoodpornymi płytkami ceramicznymi. Trwałość takiej okładziny zależy od starannego przygotowania podłoża i doboru odpowiednich materiałów do klejenia i spoinowania.

Etapy prac:

• Zagruntowanie ścianek komina głęboko penetrującym preparatem.
• Nałożenie izolacji przeciwwilgociowej z tzw. płynnej folii przystosowanej do stosowania na zewnątrz.
• Przyklejenie płytek elastyczną zaprawą klejową, nakładaną w sposób minimalizujący puste przestrzenie pod płytkami (zaprawa nałożona na podłoże i płytkę, dociśnięcie, równomierne wypłynięcie nadmiaru zaprawy i usunięcie szpachelką).
• Spoinowanie okładziny elastyczną zaprawą do spoinowania, wypełniając nią całą głębokość szczelin (zagłębienia w spoinach sprzyjają gromadzeniu się wody i mogą powodować odpadanie płytek po zamarznięciu).

Uszkodzenia komina mogą dotyczyć różnych jego odcinków, zależnie od tego, jakie czynniki je powodują:

- niekorzystne warunki atmosferyczne (długotrwałe deszcze, mróz, wiatr),
- szkodliwe produkty spalania zawarte w dymie,
- kondensacja pary wodnej (fot. Wienerberger)

Murowanie nowego zakończenia

Jeśli spoiny między cegłami uległy wymyciu, a cegła kruszy się i odpada, konieczne będzie rozebranie i wymurowanie na nowo zniszczonej części komina. W przypadku uszkodzenia pojedynczych cegieł można spróbować naprawy zwieńczenia: skuć luźne fragmenty, uzupełnić ubytki specjalną zaprawą montażową, a następnie postępować zgodnie z instrukcją naprawy komina z odpadającym tynkiem.

Do odbudowy zwieńczenia należy użyć wysokiej jakości cegieł klinkierowych. Łączy się je na specjalną zaprawę o wysokiej przyczepności, która nie powoduje wykwitów. Murowanie i spoinowanie najlepiej wykonać jednorazowo, używając odpowiednio barwionej zaprawy.

Częstym błędem jest murowanie na puste spoiny. W takich niewypełnionych przestrzeniach gromadzi się woda, co przyspiesza niszczenie cegieł. Nie dotyczy to spoin o kształcie trójkąta lub półokrągłego zagłębienia, ale należy dopilnować, aby ich zewnętrzne krawędzie licowały z powierzchnią klinkieru.

Podczas murowania nowego zakończenia komina należy ukształtować pełne spoiny, aby nie zatrzymywała się na nich woda (fot. Atlas)

Czapy, nasadki i daszki

Wykończony komin można zwieńczyć czapą kominową, opcjonalnie wzbogaconą o nasadę kominową lub daszek chroniący przed przedostawaniem się wody opadowej do jego wnętrza. Szczególnie istotna jest ochrona przed wodą w przypadku kanałów o dużym przekroju, odprowadzających spaliny z kominka.

Nasada na kominie stalowym - służy do poprawienia ciągu kominowego, wykorzystując siłę wiatru. Wylot nasady ustawia się po zawietrznej stronie wiejącego wiatru, nasadę można montować na kominach wentylacyjnych, dymowych i spalinowych (fot. Braas)

Czapę kominową, zwieńczającą wylot spalin i zapewniającą ochronę przed czynnikami atmosferycznymi, wykonuje się z mocnego, zbrojonego betonu. Proces ten odbywa się zazwyczaj w deskowaniu ustawionym na wierzchu komina.

Do produkcji czapy stosuje się beton z dodatkiem uszczelniacza, który znacząco poprawia mrozoodporność konstrukcji. Cecha ta ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia trwałości i szczelności komina, chroniąc go przed szkodliwym wpływem opadów atmosferycznych.

Wymiary czapy powinny uwzględniać wystąp poza obrys komina o 4-5 cm. Taki zabieg zapewnia estetyczne wykończenie i zapobiega spływaniu wody po powierzchni komina. Dodatkowo, pod spodem czapy, przy jej krawędzi, wykonuje się specjalny rowek - kapinos. Ma on za zadanie odprowadzanie wody deszczowej z dala od komina, chroniąc jego strukturę przed zawilgoceniem i erozją.

Dla optymalnej ochrony i estetycznego wykończenia, powierzchnię betonu maluje się 2-3-krotnie farbą do betonu. Zabieg ten nie tylko nadaje czapie atrakcyjny wygląd, ale również zmniejsza jej nasiąkliwość, chroniąc przed wchłanianiem wilgoci i negatywnym wpływem czynników atmosferycznych.

Obróbki blacharskie komina

Oprócz renowacji samego komina, należy również naprawić jego obróbki blacharskie, czyli uszczelnienia miejsc styku komina z połacią dachową.

Istnieje kilka sposobów wykonania obróbki blacharskiej komina:

• Wymurowanie nowego zakończenia: Dolną część komina cofa się tworząc wgłębienie (tzw. wydrę), w którym osadzona zostanie nowa obróbka.
• Wprowadzenie blachy do ścianki komina: W ściance komina nacinany jest kanalik, do którego wprowadza się zagięty brzeg blachy. Połączenie uszczelniane jest silikonem.
• Zamocowanie obróbki bezpośrednio do ścianek komina: Krawędź obróbki osłaniana jest specjalną listwą.

W przypadku kominów ustawionych równolegle do okapu, wzdłuż szerszej krawędzi, w obróbce blacharskiej warto wykonać tzw. kozubek. Jest to uwypuklenie w oblachowaniu, które zapobiega zaleganiu wody i gromadzeniu się zanieczyszczeń u podstawy komina.

Może cię zainteresować

Czy można włożyć wkład do starego komina? Gdzie zamontować kratki kominkowe? Jak uniknąć pożaru sadzy w kominie? Co świadczy o jakości systemu kominowego? Wszystko, co trzeba wiedzieć przy zakupie nowego kominka Kiedy zdecydować się na komin murowany? Jakie kominki do domów z rekuperacją?

Zobacz więcej Zwiń

Redaktor: Redakcja BudujemyDom
fot. otwierająca: Schiedel